زنان ، زایمان و نازایی
4.21
نوشته شده توسط زوپ

خونریزی شدید قاعدگی

خونریزی شدید قاعدگی اصطلاحی پزشکی برای دوره های قاعدگی با خونریزی غیرطبیعی شدید یا طولانی مدت است. اگرچه خونریزی شدید قاعدگی نگرانی شایعی است،خونریزی بیشتر زنان به اندازه ای نیست که در تعریف منوراژی بگنجد.در منوراژی، وقتی در دوران قاعدگی هستید، نمی توانید فعالیت های معمول خود را حفظ کنید زیرا خون زیادی از دست داده اید و درد زیادی دارید. اگر به دلیل خونریزی شدید قاعدگی از شروع قاعدگی می ترسید، با پزشک صحبت کنید. روش های درمانی مؤثر بسیاری برای منوراژی وجود دارد.

آشنایی با علائم خونریزی شدید قاعدگی

علائم و نشانه های هموراژی عبارتند از:

خیس شدن یک یا چند نوار بهداشتی یا تامپون در هر ساعت به مدت چند ساعت متوالی

 از دو محافظ بهداشتی برای کنترل جریان قاعدگی باید استفاده کنید

 برای عوض کردن محافظ بهداشتی در طول شب باید بیدار شوید

خونریزی بیش از یک هفته

 لخته های خون بزرگ تر از یک کوارتر

 محدودیت در فعالیت های روزانه به دلیل جریان شدید قاعدگی

  علائم کم خونی مانند خستگی، ضعف یا تنگی نفس

علت ایجاد خونریزی شدید قاعدگی

در برخی موارد، علت خونریزی شدید قاعدگی ناشناخته است، اما چند بیماری ممکن است باعث منوراژی شود. علل شایع عبارتند از:

عدم تعادل هورمونی: در چرخه قاعدگی عادی، تعادل بین هورمون های استروژن و پروژسترون فرایند ایجاد پوشش رحم (اندومتر) را تنظیم می کند، که در دوران قاعدگی این پوشش فرو می ریزد. اگر تعادل هورمونی بهم بخورد، آندومتر به مقدار زیاد رشد می کند و سرانجام به صورت خونریزی شدید قاعدگی فرو می ریزد.

اختلال عملکرد تخمدان ها: اگر تخمدان های شما یک تخمک طی چرخه قاعدگی آزاد نمی کنند (عدم تخمک گذاری)، بدن شما بر خلاف چرخه قاعدگی عادی هورمون پروژسترون تولید نمی کند. این امر تعادل هورمونی را بهم می ریزد و ممکن است سبب هموراژی شود.

 فیبروم رحم: این تومورهای غیرسرطانی (خوش خیم) رحم طی سنین باروری ایجاد می شوند. فیبروم رحم ممکن است سبب خونریزی شدید یا طولانی مدت قاعدگی شود.

آدنومیوز: این بیماری زمانی اتفاق می افتد که غدد آندومتر در عضله رحم جا می گیرند و اغلب باعث خونریزی شدید و پریودهای دردناک می شوند.

دستگاه داخل رحمی (IUD): منوراژی یکی از عوارض شناخته شده استفاده از دستگاه داخل رحمی غیر هورمونی برای پیشگیری از بارداری است. پزشک به شما برای انتخاب روش های مدیریت جایگزین کمک خواهد کرد.

عوارض حاملگی: یک پریود سنگین و دیر هنگام ممکن است ناشی از سقط جنین باشد. یکی دیگر از دلایل خونریزی شدید در دوران بارداری محل غیرمعمول جفت، مانند جفت سرراهی یا جفت پایین، است.

سرطان: سرطان رحم و سرطان گردن رحم ممکن است باعث خونریزی شدید قاعدگی شود، به ویژه اگر یائسه هستید یا در گذشته آزمایش پاپ اسمیر غیرطبیعی داشته اید.

 داروها: داروهای خاصی، از جمله داروهای ضد التهاب، داروهای هورمونی مانند استروژن و پروژستین، و داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین (کومادین، جانتوون) یا انوکساپارین (لوونوکس)، ممکن است در خونریزی شدید یا طولانی مدت قاعدگی نقش داشته باشند.

عوامل خطرساز خونریزی شدید قاعدگی

عوامل خطر با توجه به سن و اینکه آیا شرایط پزشکی دیگری دارید که ممکن است هموراژی را توضیح دهد متفاوت است. در چرخه طبیعی، آزادسازی تخمک از تخمدان ها باعث تولید پروژسترون از بدن می شود. پروژسترون هورمون زنانه ای است که عمدتاً مسئول منظم نگه داشتن پریود هاست. هنگامی که هیچ تخمکی آزاد نمی شود، پروژسترون ناکافی می تواند باعث خونریزی شدید قاعدگی شود.

منوراژی در دختران نوجوان معمولا ناشی از عدم تخمک گذاری است. دختران نوجوان در سال اول پس از اولین دورۀ قاعدگی شان (منارک) به ویژه مستعد ابتلا به چرخه های بدون تخمک گذاری هستند.

منوراژی در زنان در سنین باروری معمولاً به دلیل بیماری رحم، از جمله فیبروم، پولیپ و آدنومیوز، است. با این حال، مشکلات دیگری مانند سرطان رحم، اختلالات خونریزی، عوارض دارویی و بیماری کبد یا کلیه باید رد شود.

عوارض خونریزی شدید قاعدگی

خونریزی شدید یا طولانی مدت قاعدگی ممکن است سبب ایجاد سایر بیماری ها شود، از جمله:

 کم خونی. منوراژی از طریق کاهش تعداد گلبول های قرمز در گردش ممکن است باعث کم خونی شود. تعداد گلبول های قرمز در گردش بر اساس هموگلوبین اندازه گیری می شود. هموگلوبین پروتئینی است که به گلبول های قرمز خون امکان حمل اکسیژن به بافت ها را می دهد.

وقتی بدن می کوشد با استفاده از ذخایر آهن برای ساخت هموگلوبین بیشتر کاهش سلول های قرمز خون را جبران کند، کم خونی فقر آهن رخ می دهد. هموگلوبین می تواند اکسیژن را بر روی گلبول های قرمز حمل کند. منوراژی ممکن است به حدی آهن را کاهش دهد که خطر کم خونی فقر آهن را افزایش می دهد.

علائم و نشانه ها شامل رنگ پریدگی پوست، ضعف و خستگی است. اگرچه رژیم غذایی در کم خونی فقر آهن نقش دارد، پریودهای سنگین قاعدگی مشکل را پیچیده تر می کنند.

 درد شدید. همراه با خونریزی شدید قاعدگی، ممکن است درد قاعدگی (دیسمنوره) داشته باشید. درد مرتبط با منوراژی گاهی به حدی شدید است که به ارزیابی پزشکی نیاز دارد.

تشخیص خونریزی شدید قاعدگی

پزشک احتمالا درباره سابقه پزشکی و چرخه های قاعدگی شما خواهد پرسید. پزشک ممکن است از شما بپرسد که روزهای خونریزی و بدون خونریزی خود را ثبت کنید، و شدت خونریزی و میزان حفاظت بهداشتی برای کنترل آن را یادداشت کنید.

پزشک معاینه جسمی انجام می دهد و ممکن است یک یا چند آزمایش یا عمل را پیشنهاد کند، مانند:

آزمایش خون: نمونه خون شما از حیث (کم خونی) فقر آهن و سایر شرایط، مانند اختلالات تیروئید یا ناهنجاری های انعقاد خون ارزیابی می شود.

آزمایش پاپ اسمیر: در این آزمایش، سلول های گردن رحم جمع آوری می شوند و از حیث عفونت، التهاب یا تغییراتی که ممکن است سرطانی باشد یا به سرطان بینجامند آزمایش می شوند.

بیوپسی آندومتر: پزشک ممکن است از بافت داخل رحم برای بررسی پاتولوژیست نمونه بردارد.

سونوگرافی: این روش تصویربرداری از امواج صوتی برای تولید تصاویری از رحم، تخمدان ها و لگن استفاده می کند.

بر اساس نتایج آزمایش های اولیه، پزشک ممکن است آزمایش های بیشتری را توصیه کند، از جمله:

 سونوهیستروگرافی: طی این آزمایش، از طریق لوله ای به داخل رحم از طریق واژن و گردن رحم مایعی تزریق می شود. سپس، پزشک از سونوگرافی برای یافتن مشکلاتی در پوشش رحم استفاده می کند.

هیستروسکوپی: در این آزمایش، ابزار نازک و نورداری از طریق واژن و گردن رحم وارد رحم می شود، که به پزشک امکان مشاهدۀ داخل رحم را می دهد.

پزشکان فقط پس از رد کردن سایر اختلالات قاعدگی، شرایط پزشکی یا داروها به عنوان علل احتمالی یا عوامل تشدید کننده این بیماری می توانند از تشخیص منوراژی مطمئن باشند.

آشنایی با درمان خونریزی شدید قاعدگی

درمان ویژه هموراژی مبتنی بر عوامل مختلفی است، از جمله:

 سابقه کلی بهداشتی و پزشکی

علت و شدت بیماری

 تحمل داروها، عمل ها یا درمان های خاص

 احتمال کاهش شدت پریود های شما در آینده نزدیک

 تصمیمات مربوط به بارداری در آینده

تأثیرات این بیماری بر سبک زندگی شما

نظر یا اولویت شخصی شما

آشنایی با درمان دارویی خونریزی شدید قاعدگی

درمان پزشکی برای منوراژی عبارت است از:

داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAID). NSAID، مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB و ...) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) به کاهش خونریزی قاعدگی کمک می کند. NSAID درد قاعدگی (دیسمنوره) را نیز کاهش می دهند.

ترانکسامیک اسید. ترانکسامیک اسید (لیستدا) به کاهش خونریزی قاعدگی کمک می کند و فقط لازم است در زمان خونریزی مصرف شود.

داروهای خوراکی پیشگیری از بارداری. قرص های ضدبارداری، علاوه بر پیشگیری از بارداری، می توانند به تنظیم چرخه قاعدگی کمک کنند و دفعات خونریزی شدید یا طولانی مدت قاعدگی را کاهش دهند.

 پروژسترون خوراکی. هورمون پروژسترون می تواند به اصلاح عدم تعادل هورمونی و کاهش منوراژی کمک کند.

 IUD هورمونی (لیلتا، میرنا). این دستگاه داخل رحمی نوعی پروژسترون به نام لوونورژسترول را آزاد می کند، که باعث نازک شدن پوشش رحم و کاهش جریان خون و درد قاعدگی می شود.

اگر مبتلا به منوراژی ناشی از مصرف داروهای هورمونی هستید، شما و پزشک می توانید از طریق عوض یا قطع کردن دارو این بیماری را درمان کنید.

اگر به دلیل هموراژی کم خونی نیز دارید، پزشک ممکن است توصیه کند که مرتباً مکمل های آهن مصرف کنید. اگر میزان آهن شما پایین باشد اما هنوز کم خونی ندارید، می توانید به جای اینکه منتظر بمانید تا دچار کم خونی شوید مصرف مکمل های آهن را شروع کنید.

انواع جراحی ها 

دیلاسیون و کورتاژ (D&C): در این عمل، پزشک برای کاهش خونریزی قاعدگی، گردن رحم را باز (دیلاته) می کند، و سپس بافت را از پوشش رحم می تراشد یا ساکشن می کند. اگرچه این عمل شایع است و معمولاً خونریزی حاد یا فعال را با موفقیت درمان می کند، در صورت عود منوراژی، ممکن است به عمل های بیشتر D&C نیاز داشته باشید.

 آمبولیزاسیون شریان رحمی: برای زنانی که منوراژی شان در اثر فیبروم است، هدف این عمل کوچک کردن هر گونه فیبروم در رحم از طریق مسدود کردن شریان های رحمی و قطع کردن خونرسانی آنهاست. طی آمبولیزاسیون شریان رحمی، جراح یک کاتتر را وارد شریان بزرگی در ران (شریان فمورال) می کند و آن را به شریان های رحمی می برد، که در آن موادی به رگ خونی تزریق می شود که باعث کاهش جریان خون به فیبروم خواهد شد.

 میومکتومی: در این جراحی، فیبروم های رحمی برداشته می شوند. بر اساس اندازه، تعداد و محل فیبروم ها، جراح ممکن است با استفاده از جراحی باز شکمی، از طریق چندین برش کوچک (لاپاراسکوپی) یا از طریق مهبل و گردن رحم (هیستروسکوپی)، میومکتومی را انجام دهد.

 تخریب آندومتر:در این عمل، پوشش رحم (آندومتر) نابود (تخریب) می شود. در این عمل، از لیزر، فرکانس رادیویی یا گرما بر روی آندومتر برای از بین بردن بافت استفاده می شود.

 رزکسیون آندومتر: در این عمل جراحی، از یک حلقه سیم الکتریکی جراحی برای برداشتن پوشش رحم استفاده می شود. هم تخریب آندومتر و هم رزکسیون آندومتر برای زنان مبتلا به خونریزی قاعدگی بسیار شدید مفید است. بارداری پس از این عمل توصیه نمی شود.

هیسترکتومی: هیسترکتومی جراحی برداشتن رحم و گردن رحم – نوعی عمل دائمی است که باعث ناباروری می شود وپریودهای قاعدگی را به پایان می رساند. هیسترکتومی تحت بیهوشی انجام می شود و به بستری در بیمارستان نیاز دارد. همچنین، برداشتن تخمدان ها (تخمدان برداری دو طرفه) ممکن است سبب یائسگی زودهنگام شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید

اگر دچار موارد زیر شدید، قبل از معاینه مقرر بعدی به پزشک مراجعه کنید:

 خونریزی واژینال شدید به حدی که حداقل یک نوار یا تامپون را در ساعت به مدت بیش از دو ساعت خیس کند

خونریزی بین پریودها یا خونریزی نامنظم واژن

 هرگونه خونریزی واژن بعد از یائسگی

اگر پریود های شما به حدی سنگین هستند که سبک زندگی شما را محدود می کنند، به پزشک یا سایر ارائه دهندگان خدمات بهداشتی مراجعه کنید.

در اینجا برای آماده شدن جهت ویزیت و اینکه از پزشک چه انتظاراتی داشته باشید، اطلاعاتی ارائه می شود.

برای آماده شدن جهت ویزیت:

بپرسید آیا دستورالعملی قبل از ویزیت باید رعایت شود. پزشک ممکن است از شما بخواهد که چرخه های قاعدگی خود را بر روی یک تقویم پیدا کنید، و به مدت و شدت خونریزی اشاره کنید.

علائم خود و مدت هر کدام را یادداشت کنید. علاوه بر تواتر و حجم پریودها، سایر علائمی که معمولا حول زمان پریود شما وجود دارد، مانند حساسیت به لمس پستان، درد قاعدگی یا درد لگن، را با پزشک در میان بگذارید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود، را یادداشت کنید. این عوامل ممکن است بر چرخه قاعدگی شما تأثیر بگذارند.

اطلاعات اصلی پزشکی ، از جمله سایر شرایطی که برای آنها تحت درمان قرار دارید و نام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی خود، را یادداشت کنید.

سوالاتی که باید از پزشک بپرسید 

 سوالات خود از پزشک را از قبل یادداشت کنید، تا بتوانید بیشترین بهره را از ویزیت ببرید.

  آیا پریودهای من به طرز غیرطبیعی شدید هستند؟

آیا باید آزمایش انجام دهم؟

 چه رویکرد درمانی را پیشنهاد می کنید؟

 آیا این درمان ها عوارض دارند؟

   آیا این درمان ها بر باروری ام تأثیر خواهند گذاشت؟

  آیا برای کنترل علائمم می توانم تغییراتی در سبک زندگی ام ایجاد کنم؟

  آیا علائمم با گذشت زمان ممکن است تغییر کنند؟

سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد 

پزشک احتمالاً از شما خواهد پرسید:

آخرین پریود شما از کی شروع شد؟

 در چه سنی قاعدگی شما شروع شد؟

پریود های شما با گذشت زمان چطور تغییر کرده اند؟

آیا در طول چرخه قاعدگی حساسیت به لمس پستان یا درد لگن دارید؟

 پریود های شما چقدر طول می کشند؟

 در طول قاعدگی، چند بار لازم است تامپون یا نوار بهداشتی را عوض کنید؟

   آیا در طول پریود درد شدید دارید؟

 آیا اخیراً وزن بدن شما تغییر کرده است؟

آیا فعالیت جنسی دارید؟

از چه روش پیشگیری از بارداری استفاده می کنید؟

   آیا سابقه خانوادگی اختلالات خونریزی دارید؟

 آیا این علائم توانایی فعالیت روزمره شما را محدود می کنند؟ مثلا، آیا تاکنون مجبور شده اید به خاطر پریود خود به مدرسه یا سر کار نروید؟

آیا به دلیل شرایط پزشکی دیگر در حال حاضر تحت درمان قرار دارید یا اخیراً قرار گرفته اید؟

و در آخر 

در حالی که منتظر ویزیت خود هستید، از اعضای خانواده خود بپرسید آیا بستگان شما مبتلا به اختلال خونریزی بوده اند یا خیر. علاوه بر این، یادداشت کنید که هر چند وقت یک بار و به چه میزان در هر ماه خونریزی دارید. برای یادداشت کردن حجم خونریزی، تعداد تامپون یا نوار بهداشتی مصرفی خود طی یک دوره قاعدگی عادی را ​​ بشمرید.