پوست ، مو و ناخن
4.33
درماتیت

درماتیت یک اصطلاح عمومی است که حالت تحریک و سوزش پوستی را توصیف می کند. درماتیت بیماری شایعی است که دلایل زیادی دارد و به اشکال مختلفی بروز می کند. این عارضه معمولاً شامل پوست خارش دار و خشک یا بثورات پوستی متورم و قرمز شده است. یا امکان دارد باعث تاول، ترشح مایعات از پوست، تکه تکه شدن یا پوسته پوسته شدن شود. نمونه هایی از این بیماری آتوپیک (اگزما)، شوره سر و تماسی است.

این بیماری مسری نیست، اما می تواند باعث احساس ناراحتی و خودآگاهی شود. مرطوب کردن پوست به طور مرتب به مهار علائم کمک می کند. درمان ممکن است شامل پمادهای دارویی، کرم و شامپو نیز باشد.

آشنایی با علائم درماتیت

هر نوع از این بیماری ممکن است کمی متفاوت به نظر برسد و در نقاط مختلف بدن بروز می کند. علائم و نشانه های انواع مختلف درماتیت عبارتند از:

  • درماتیت آتوپیک (اگزما): این بثورات خارش دار قرمز معمولاً از دوران کودکی شروع می شود، و در جاهایی رخ می دهد که پوست خم شود مانند داخل آرنج ها، پشت زانوها و جلوی گردن.ممکن است هنگام خراشیدن و پوسته شدن، مایع از پوست نشت کند. افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک ممکن است مدتی بهبود پیدا کنند و سپس شعله ور شدن بیماری را بطور فصلی تجربه کنند.
  • درماتیت تماسی: این بثورات پوستی و خارش دار قرمز در جاهایی رخ می دهد که پوست با موادی که باعث تحریک یا حساسیت می شوند، در تماس بوده است. در این حالت شاید بیمار دچار تاول شود.
  • درماتیت سبورئیک: این حالت باعث ایجاد لکه های پوسته پوسته، سطح قرمز و شوره سر بصورت دائمی می شود. این بیماری معمولاً روی نواحی چرب بدن مانند صورت، سینه فوقانی و کمر تأثیر می گذارد. درماتیت سبورئیک با دوره های بهبود و سپس شعله ور شدن فصلی می تواند یک بیماری طولانی مدت باشد. در شیرخواران، به این حالت اصطلاحاً کلاه گهواره گفته می شود.
  • اگزما فولیکولار: در این نوع، پوست آسیب دیده ضخیم تر می شود و برآمدگی هایی در فولیکول های مو ایجاد می کند. این بیماری در آمریکایی های آفریقایی تبار و در افرادی که پوست قهوه ای تیره دارند رایج است.

علت ایجاد درماتیت

علل شایع ترین آن عبارتند از:

  • درماتیت آتوپیک (اگزما): این نوع به احتمال زیاد مربوط به خشکی پوست، تغییر ژنی، اختلال عملکرد سیستم ایمنی بدن، عفونت پوستی، قرار گرفتن در معرض مواد غذایی، هوا و یا آلرژن های تماسی یا ترکیبی از این موارد است.
  • درماتیت تماسی: این نوع ناشی از تماس با اشیایی است که پوست را تحریک می کند یا باعث واکنش آلرژیک می شود. مواد تحریک کننده یا آلرژن ها شامل پیچک سمی، عطرها، جواهرات حاوی نیکل، مواد تمیزکننده و مواد نگهدارنده در بسیاری از کرم ها و لوسیون ها هستند.
  • درماتیت سبورئیک: این نوع توسط مخمر (قارچ) ایجاد می شود که در ترشح چربی روی پوست قرار دارد.

عوامل خطرساز درماتیت

عوامل خطرساز آن شامل موارد زیر است:

  • سن: درماتیت در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما درماتیت آتوپیک (اگزما) معمولاً در شیرخوارگی شروع می شود.
  • آلرژی و آسم: افرادی که سابقه شخصی یا خانوادگی اگزما، آلرژی، تب یونجه یا آسم دارند، بیشتر در معرض درماتیت آتوپیک هستند.
  • شغل: مشاغلی که فرد را با برخی از فلزات، حلال ها یا مواد تمیزکننده در تماس قرار می دهد، خطر ابتلا به درماتیت تماسی را افزایش می دهد. کار در بخش درمانی و مراقبت از سلامت با اگزما ارتباط دارد.
  • شرایط سلامتی: شرایط سلامتی که فرد را در معرض خطر ابتلا به درماتیت سبورئیک قرار می دهد شامل نارسایی احتقانی قلب، بیماری پارکینسون و ایدز است.

خراشیدن بثورات خارش دار ناشی از درماتیت می تواند باعث ایجاد زخم های بازی شود که ممکن است عفونت کند. این عفونت های پوستی می توانند گسترش پیدا کنند و به ندرت تهدید کننده زندگی هستند.

پیشگیری از درماتیت

اگر وظیفه ای انجام می دهید که با مواد تحریک کننده یا مواد شیمیایی سوزش آور سروکار دارد، لباس محافظ بپوشید.

با رعایت این عادات هنگام استحمام از خشکی پوست خودداری کنید:

  • حمام و دوش کوتاه تری بگیرید: مدت حمام و دوش خود را به 5 تا 10 دقیقه محدود کنید. از آب گرم و نه داغ استفاده کنید. روغن حمام نیز ممکن است مفید باشد.
  • از پاک کننده ملایم و بدون کف استفاده کنید: پاک کننده های بدون رایحه و بدون کف را انتخاب کنید. بعضی از صابون ها می توانند پوست را خشک کنند.
  • خود را به آرامی خشک کنید: بعد از حمام، پوست خود را به آرامی با حوله نرم خشک کنید.
  • پوست خود را مرطوب کنید: در حالی که پوست هنوز مرطوب است، با روغن، کرم یا لوسیون درزگیری کنید. محصولات مختلف را امتحان کنید تا مورد مناسب برای شما پیدا شود. در حالت ایده آل، بهترین مورد برای شما بی خطر، مؤثر، ارزان و بدون رایجه خواهد بود. دو مطالعۀ مختصر نشان داد که استفاده از مرطوب کننده محافظ برای پوست نوزادان در معرض خطر بالای درماتیت آتوپیک میزان بروز این بیماری را تا 50 درصد کاهش می دهد.

تشخیص درماتیت

پزشک احتمالاً در مورد علائم با شما صحبت خواهد کرد و پوست تان را معاینه می کند. امکان دارد تکۀ کوچکی از پوست شما برای مطالعه در آزمایشگاه برداشته شود (بیوپسی شده) تا وجود شرایط بالینی دیگر رد شود.

آزمایش پچ

پزشک ممکن است آزمایش پچ را روی پوست شما توصیه کند. در این آزمایش، مقادیر کمی از مواد مختلف روی پوست شما ریخته و سپس پوشانده می شود. پزشک در طی ویزیت ها طی چند روز آینده به پوست شما نگاه می کند تا به دنبال علائم واکنشی باشد. آزمایش پچ می تواند به تشخیص انواع خاصی از آلرژی های منجر به درماتیت کمک کند.

آشنایی با درمان درماتیت

بسته به علت و علائم شما، درمان متفاوت است. علاوه بر توصیه های مربوط به سبک زندگی و داروهای خانگی در زیر، درمان درماتیت شامل یک یا چند مورد از موارد زیر است:

  • مالیدن کرمهای کورتیکواستروئیدی، ژل یا پماد برروی پوست آسیب دیده
  • مالیدن کرم ها یا پمادهای خاصی که بر سیستم ایمنی بدن (مهارکننده های کلسینورین) تأثیر می گذارد بر روی پوست آسیب دیده
  • قرار دادن ناحیۀ آسیب دیده در معرض مقادیر کنترل شده نور طبیعی یا مصنوعی (فوتوتراپی)
  • مصرف کورتیکواستروئیدهای خوراکی (قرص) یا دوپیلوماب تزریقی، برای بیماری شدید
  • از تحریک کننده یا آلرژن شناخته شده پرهیز کنید: به ویژه در مورد درماتیت تماسی، سعی کنید با ماده ای که باعث بثورات شده کمتر تماس پیدا کنید.
  • از محصولات ضد التهاب و ضد خارش بدون نسخه استفاده کنید: کرم هیدروکورتیزون بدون نسخه (OTC) می تواند به طور موقت قرمزی و خارش را تسکین دهد. آنتی هیستامین های خوراکی، مانند دیفن هیدرامین، ممکن است به کاهش خارش کمک کنند.

درمان خانگی درماتیت

این عادتهای خودمراقبتی می توانند در مدیریت درماتیت و احساس بهتر به شما کمک کنند:

  • پوست خود را مرطوب کنید: به طور مرتب، مالیدن مرطوب کننده با چربی فراوان روی پوست می تواند مفید باشد.
  • پارچه مرطوب و خنک روی پوست بگذارید: این به آرامش پوست کمک می کند.
  • حمام راحت و گرم بگیرید: آب حمام را با جوش شیرین یا جو دوسر کلوئیدی بپاشید - نوعی عطر جو دوسر ریز خرد شده برای وان. به مدت 5 تا 10 دقیقه پوست را خیس کنید، با پارچه خشک کنید و در حالی که هنوز پوست نمدار است، مقداری مرطوب کننده بدون رایحه بمالید. لوسیون 12 درصد لاکتات آمونیوم یا 10 درصد آلفا هیدروکسی اسید به التیام پوست خشکیده یا ترکیده کمک می کند.
  • از شامپوهای دارویی استفاده کنید: برای شوره سر، از شامپو های غیر تجویزی حاوی سولفید سلنیوم، روی پیریتون، تار زغال سنگ یا کتوکونازول استفاده کنید.
  • از مالیدن و خراشیدن خودداری کنید: اگر نمی توانید از خاراندن پوست جلوگیری کنید، ناحیه خارش را با پانسمان بپوشانید. ناخن های خود را مرتب کنید و شب ها دستکش بپوشید.
  • لباس پنبه ای بپوشید: لباس های نخی با بافت صاف می توانند در جلوگیری از تحریک ناحیه آسیب دیده به شما کمک کنند. از پشم خودداری کنید، زیرا بعد از درآوردن لباسهای پشمی از تن که به طور مستقیم پوست را لمس می کند، خارش شعله ور می شود.
  • مواد شوینده ملایم لباسشویی را انتخاب کنید: از آنجا که لباس، بشقاب و حوله شما به پوست را لمس می کند، محصولات ملایم و بدون رایحه را انتخاب کنید.
  • استرس خود را مدیریت کنید: عوامل استرس زای عاطفی می توانند باعث بروز برخی از انواع درماتیت شوند. سعی کنید تکنیک های مدیریت استرس از قبیل آرامش یا بیوفیدبک را امتحان کنید.

درمان های جایگزین

بسیاری از روشهای درمانی جایگزین از جمله موارد زیر در بعضی افراد به مدیریت درماتیت کمک کرده است. اما شواهد برای اثربخشی آنها قطعی نیست.

  • مکمل های غذایی مانند ویتامین D و پروبیوتیک ها
  • آبگوشت سبوس برنج (برای مالیدن روی پوست)
  • شامپو روغن درخت چای 5 درصد، برای شوره سر
  • آلوئه
  • درمان گیاهی چینی

اگر مکمل های غذایی یا سایر روش های درمانی جایگزین را در نظر دارید، در مورد جوانب مثبت و منفی آنها با پزشک خود صحبت کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

در موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:

  • آنقدر ناراحت هستید که خوابتان را از دست می دهید یا از کارهای روزمره خود منحرف می شوید
  • پوست دردناک می شود
  • شک دارید که پوست شما آلوده شده باشد
  • مراحل مراقبت از خود را امتحان کرده اید اما علائم و نشانه های بیماری همچنان پابرجاست

شما احتمالاً ابتدا نشانه ها و علایم تان را به پزشک خانوادگی می گویید. یا ممکن است به پزشک مراجعه کنید که در تشخیص و درمان ناراحتی های پوستی تخصص دارد.

در اینجا برخی از اطلاعات به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که باید از پزشک چه انتظاری داشته باشید.

قبل از ملاقات، جواب های خود به سوال های زیر را فهرست کنید:

  • علائم شما چیست و از چه زمانی شروع شده است؟
  • آیا عاملی باعث بدتر شدن علائم می شود؟
  • چه داروهایی مصرف می کنید، از جمله داروهایی که از طریق دهان قورت می دهید و همچنین کرم یا پمادهایی که روی پوست می مالید؟
  • آیا سابقه خانوادگی آلرژی یا آسم دارید؟
  • تا به حال، چه اقداماتی کرده اید؟ آیا فایده ای داشت؟

سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد

پزشک احتمالاً چندین سوال از شما می پرسد. اگر برای پاسخ به آنها آماده باشید ممکن است برای پرداختن به هر موضوعی که می خواهید به طور مفصل راجع به آن صحبت کنید، در زمان صرفه جویی کنید. بسته به نوع درماتیت، پزشک ممکن است سؤال کند:

  • آیا علائم شما می آیند و می روند، یا نسبتاً ثابت هستند؟
  • چند بار حمام می کنید یا دوش می گیرید؟
  • از چه محصولاتی روی پوست خود استفاده می کنید، از جمله صابون ها، لوسیون ها و مواد آرایشی؟
  • از چه محصولات تمیز کننده خانگی استفاده می کنید؟
  • آیا در معرض هرگونه تحریک کننده احتمالی ناشی از شغل یا سرگرمی های خود هستید؟
  • آیا اخیراً تحت استرس غیرعادی قرار گرفته اید یا افسرده اید؟
  • علائم شما تا چه اندازه بر کیفیت زندگی از جمله توانایی خوابیدن تأثیر می گذارد؟