سرطان به تعداد زیادی از بیماریها که مشخصه بارز آنها تکثیر غیرعادی و غیرقابلکنترل سلولهاست و بافتهای معمول بدن را آلوده و نابود میکنند سرطان میگویند. ممکن است سرطان به تمام بدن سرایت کند. سرطان، دومین علت مرگ در آمریکاست. اما نرخ مرگ و میر در آمریکا در رابطه با بسیاری از انواع سرطان در حال بهبودی است چرا که درمان سرطان و آزمایشات این حوزه پیشرفت قابل توجهی داشته است.
علائم سرطان
با توجه به قسمتی از بدن که به سرطان مبتلا شده، علایم و نشانههای متفاوتی بروز خواهد کرد. برخی علائمی که با سرطان همراه بوده ولی مختص به سرطان نیستند موارد زیر میباشند:
- خستگی
- برآمدگی یا ضخیم شدن پوست که احساس میشود
- تغییرات وزن مثل اضافه و کم کردن وزن ناخواسته
- تغییرات پوستی مثل زرد شدن، تیرهشدن و قرمزی پوست
- زخمهای پوستی که بهبود نمییابند و تغییرات جوشهای پوستی
- تغییرات معدهای مثانهای
- سرفه دائم
- سختی حین بلعیدن
- زمختی
- سوءهاضمه یا ناراحتی پس از غذاخوردن
- درد عضلانی یا ماهیچهای دائم و بدون دلیل
- تب و تعرق شبانه بدون دلیل
علت سرطان
سرطان ناشی از تغییرات(جهشهایی) است که در سلولهای DNA به وجود میآید . DNA در واقع دستورالعملی است که چگونگی رشد و تقسیم شدن سلول را تعیین میکند. نقصهای این دستورالعمل موجب سرطانی شدن سلول میشود.
جهشهای ژنی چه میکنند
یک جهش ژنی باعث میشود تا یک سلول سالم
- به سرعت رشد کند. جهش ژنی باعث میشود تا سلول به سرعت رشد کرده و تکثیر شود. این مسئله باعث میشود سلولهای جدید زیادی با جهش مشابهی به وجود آیند.
- نتوانند رشد سلولی را متوقف کنند. سلول های معمولی میدانند چه موقع باید رشد را متوقف کرده و لذا تعداد مناسبی از هر سلول وجود خواهد داشت. سلولهای سرطانی نمیتوانند تعیین کنند که چه موقع رشد متوقف شود (ژن های سرکوبکننده تومور). یک جهش در ژن سرکوبکننده تومور به سلولها اجازه داده تا رشد کرده و انباشته شوند .
- هنگام بهبودی DNA دچار اشتباه شوند. ژن های بهبوددهنده DNA به دنبال اشکالات DNA سلول بوده تا آن را تصحیح کنند. جهشی که در این ژن رخ میدهد به این معنی است که اشکالات تصحیح نشده و سلولها سرطان میشوند. این جهش ها, رایج ترین جهشهایی هستند که در سرطان رخ میدهند. اما جهشهای ژنی زیاد دیگری میتوانند موجب سرطان شوند .
چه چیز جهشهای ژنی را به وجود میآورد
جهشهای ژنی میتواند علل متعددی داشته باشد از جمله: جهشهای ژنی که مادرزادی هستند. ممکن است جهش ژنی را از والدین خود به ارث ببرید. این جهش ها در صد معدودی از سرطانها را شامل میشود. جهشهای ژنی که پس از تولد رخ میدهند. بیشتر جهشهای ژنی پس از تولد رخ داده و ارثی نیستند. عوامل زیادی میتوانند در پدید آمدن این جهش ها موثر باشند از جمله سیگار کشیدن، پرتوها، ویروسها، مواد شیمیایی سرطانزا، چاقی، هورمونها، التهاب مزمن و ورزش نکردن.
چگونه جهشهای ژنی با هم ارتباط برقرار میکنند
جهشهای ژنی ارثی و آنهایی که پس از تولد به آنها مبتلا میشوید، با هم همکاری داشته تا سرطان را به وجود آورند. مثلاً اگر با یک جهش ژنتیکی به دنیا آمده باشید که شما را در برابر سرطان مستعدتر کند, این به این معنی نیست که قطعاً دچار سرطان می شوید. این ژن, شما را در مقایسه با سایر افراد وقتی که در معرض یک ماده سرطانزا قرار میگیرید مستعدتر می کند. دقیقا معلوم نیست که چند ژن جهش یافته باید وجود داشته باشند تا سرطان پدید آید ولی این میزان در انواع مختلف سرطان تغییر میکند. اگرچه پزشکان به ایدههایی در مورد علل سرطان رسیدهاند, اما بیشتر سرطانها در اشخاصی رخ میدهد که هیچ عامل خطری ندارند. عوامل خطری که احتمال ابتلا به سرطان را بالا میبرند عبارتند از:
- سن شما. ممکن است چندین دهه طول بکشد تا سرطان به وجود آید. به همین خاطر است که بیشتر افراد مبتلا به سرطان 65 سال یا بیشتر سن دارند. با وجود اینکه سرطان در مسن تر ها رایجتر است ولی اختصاص به آنها ندارد. میتواند در هر سنی رخ بدهد.
- عادات شما. روشهای خاص زندگی میتواند خطر ابتلا به سرطان را بالا ببرد. سیگار کشیدن و مصرف الکل بیش از یک نوشیدنی در روز (برای بانوان در تمامی سنین و آقایان بالای 65 سال) یا دو نوشیدنی در روز (برای آقایان 65 سال و پایینتر)، قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید یا آفتابسوختگیهای مکرر، چاقی و برقراری رابطه جنسی بدون مراقبت میتواند در بروز سرطان مؤثر باشد. میتوانید برای کاهش خطر ابتلا , برخی از این عادات را عوض کنید اگر چه تغییردادن یک سری از آنها سادهتر است.
- سابقه خانوادگی شما. معدودی از سرطانها هستند که علتشان مسائل ارثی است. اگر سرطان در خانواده شما وجود داشته باشد، ممکن است جهشها از نسلی به نسل دیگر منتقل شوند. شاید تحت آزمایشات ژنتیک قرار گرفته تا معلوم شود که آیا جهشهای ارثی به وجود آورندهی سرطان دارید یا خیر. به خاطر داشته باشید که داشتن جهش ژنی ارثی الزاماً به معنی مبتلا بودن به سرطان نیست.
- وضعیت سلامت شما. برخی بیماریها نظیر زخم کولیتس، میتوانند به طور قابل ملاحظهای خطر ابتلای شما به سرطانهای خاص را بالا ببرند. درباره این خطرها با پزشک گفتوگو کنید.
- محیط شما. محیط اطراف شما ممکن است حاوی مواد شیمیایی مضری باشد که خطر ابتلا به سرطان را بالا میبرد. حتی اگر سیگار هم نکشید, شاید دود سیگاری که دیگران میکشند را استنشاق کنید. مواد شیمیایی محل کار یا زندگی شما مثل آزبست و بنزین هم ممکن است خطر ابتلا به سرطان را بالا ببرند.
شرایط دشوار
سرطان و درمان سرطان میتوانند دشواریهایی را در پی داشته باشند از جمله:
- درد. ممکن است سرطان و درمان آن دردآور باشند اگر چه همه انواع سرطان ها دردناک نیستند. داروها و سایر روشها میتوانند به شکل مؤثری درد ناشی از سرطان را درمان کنند.
- خستگی. خستگی در افراد مبتلا به سرطان علل متعددی داشته ولی میتوان آن را برطرف نمود. خستگی ناشی از شیمیدرمانی و پرتودرمانی امری رایج است اما معمولاً موقتی است.
- دشواری تنفسی. سرطان و درمان آن شاید موجب بوجود آمدن حس تنگی نفس شده ولی درمان باعث تسکین آن خواهد شد.
- تهوع. برخی سرطانها و روشهای درمانی سرطان میتوانند موجب تهوع شوند. پزشک میتواند پیشبینی کند که آیا درمان باعث تهوع میشود یا خیر. داروها و سایر روشهای درمانی میتوانند باعث پیشگیری یا سازگاری با آن شوند.
- اسهال یا یبوست. سرطان ممکن است معده را تحت تأثیر قرار داده و باعث اسهال یا یبوست شود.
- کاهش وزن. شاید سرطان و درمانش باعث کاهش وزن گردد.
- تغییرات شیمیایی در بدن. سرطان میتواند تعادل معمول شیمیایی در بدن را به هم زده و خطر ابتلای شما به شرایط حاد را بیشتر کند. علایم و نشانههای بیتعادلیهای شیمیایی شامل تشنگی بیش از حد، تکرر ادرار، یبوست و گیجی میشود.
- مشکلات سیستم عصبی و مغزی. سرطان روی عصبهای مجاور فشار آورده و باعث درد و عدم کارکرد بخشی از بدن میشود. سرطانی که مغز را مبتلا میکند, میتواند باعث درد و علائمی شبیه به سکته نظیر ضعف یک طرف بدن گردد.
- واکنشهای غیر معمول سیستم دفاعی در برابر سرطان. در برخی موارد, سیستم دفاعی بدن با حمله به سلولهای سالم در برابر سرطان واکنش نشان میدهد. این واکنشها که به سندرم پارانئوپلاستیک معروفند، موجب علائم و نشانههای متنوعی نظیر دشواری راه رفتن و گرفتگی میشود.
- سرطانی که گسترش مییابد. با پیشرفت سرطان، سایر بخشهای بدن نیز درگیر میشوند . محلی که سرطان به آن سرایت میکند به نوع سرطان بستگی دارد.
- سرطان برگشتپذیر. افرادی که از سرطان جان سالم بدر میبرند، ممکن است مجدداً به سرطان مبتلا گردند. احتمال عودت برخی سرطانها بیشتر از سایرین است. پزشک شاید برای مرحله پس از درمان برنامهای ترتیب دهد. این برنامه میتواند شامل اسکنهای دورهای و آزمایشاتی در ماهها و سالهای پس از درمان شده تا برگشت سرطان تحت کنترل باشد.
زمان مراجعه به پزشک
اگر علایم و نشانههای نگران کنندهای دارید از پزشک خود وقت بگیرید. اگر علائمی نداشته ولی نگران خطر ابتلا به سرطان هستید، نگرانی خود را با پزشک در میان گذارید. از وی بپرسید چه آزمایشات و رویههایی برای شما وجود دارد و کدامیک مناسب است.
آمادگی جهت دیدن پزشک
اگر علایم و نشانههای نگران کنندهای دارید، به پزشک خانوادگی خود یا یک پزشک عمومی مراجعه کنید. اگر پزشک، سرطان شما را تشخیص دهد به یکی از متخصصین زیر رجوع خواهید کرد:
- پزشکان متخصص سرطان
- پرتو درمانگرها
- متخصصین خون
- جراحان
به این دلیل که زمان ملاقات کوتاه بوده و مطالب زیادی برای بحث وجود دارد، بهتر است آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی برای آمادگی شما و انتظار صحیح از پزشک ارائه شده است. آنچه که میتوانید انجام دهید
- از محدودیتهای قبل از ملاقات مطلع باشید. هنگام که از پزشک خود نوبت میگیرید بپرسید که آیا اقداماتی را از قبل باید انجام دهید یا خیر مثل محدود کردن برنامه غذایی.
- تمام علایمی که دارید را یادداشت کنید حتی آنهایی که نامرتبط با بیماری به نظر میرسد.
- اطلاعات شخصی مهم را یادداشت کنید.
- لیستی از تمام داروها، ویتامینها و مکملهای که مصرف میکنید تهیه نمایید.
یکی از اعضای خانواده و دوستان را همراه خود ببرید گاهی اوقات به خاطر آوردن تمام اطلاعاتی که در این ملاقات در اختیار شما قرار داده میشود دشوار است. کسی که با شماست به شما کمک میکند تا همه چیز را به خاطر آورید.
- سوالاتی که میخواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.
- سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان را یادداشت کنید. اگر سایر اعضای خانواده شما به سرطان مبتلا بودهاند، مواردی نظیر نوع سرطان، نسبت هر شخص با شما و سنی که تشخیص در آن به عمل آمده را مدنظر قرار دهید.
برخی سؤالات مرتبط با سرطان
- چه نوع سرطانی دارم؟
- سرطان من در چه مرحلهای است؟
- آیا به آزمایشات بیشتری نیاز دارم؟
- چه روشهای درمانی وجود دارد؟
- آیا این روشها در درمان من مؤثرند؟
- اگر سرطان من قابل درمان باشد چه انتظاری از درمان خود باید داشته باشم؟
- اثرات جانبی محتمل هر روش درمانی چیست؟
- آیا روشی است که به گمان شما بهترین روش باشد؟
- چه زمانی باید درمان را آغاز کنم؟
- درمان چگونه زندگی روزمره مرا تحت تأثیر قرار میدهد؟
- آیا میتوانم در طول درمان به کار کردن ادامه دهم؟
- آیا رویههای درمانگاهی یا درمانهای آزمایشگاهی برای من وجود دارد؟
- بیماریهای دیگری نیز دارم. چگونه میتوانم همگی آنها را حین درمان سرطان تحت کنترل داشته باشم؟
- آیا محدودیتهایی برای من وجود دارد؟
- آیا نیاز است به یک متخصص مراجعه کنم؟ چقدر هزینه دارد و آیا بیمه آن را پوشش میدهد؟
- آیا جایگزین عمومی برای داروی نسخه ای شما وجود دارد؟
- آیا بروشور یا کاتالوگی که بتوانم با خود ببرم در اختیار دارید؟ چه سایتهایی را توصیه میکنید؟
- چه چیزی تعیین میکند که آیا به ملاقاتهای بعدی نیاز دارم یا خیر؟
در کنار سؤالاتی که برای پرسیدن آماده کردهاید, اگر حین ملاقات سؤالی داشتید حتماً بپرسید. آنچه که از پزشک باید انتظار داشت احتمالاً پزشک سؤالات متعددی را از شما میپرسد و هرچه قدر بیشتر برای پاسخ دادن آماده باشید وقت بیشتری دارید تا در مورد مطالبی که بیشتر زمان میبرد صحبت کنید.
ممکن است پزشک این سوالات را بپرسد
- چه موقع برای نخستین بار متوجه علائم شدید؟
- آیا چیزی است که باعث بهبود علائم شما شده باشد یا چیزی که علائم شما را وخیمتر کند؟
- آیا علائم شما موقتیاند یا دائم؟
- علائم شما چقدر جدی هستند؟
- آیا شخصی در خانواده شما سرطان دارد؟
- آیا قبلاً سرطان داشتهاید؟ اگر داشتهاید، چه نوع سرطانی بوده و و چگونه درمان شده؟
- آیا در خانه و محل کار در معرض مواد شیمیایی قرار گرفتهاید؟
- آیا سیگار و دخانیات مصرف میکنید؟
- آیا تا به حال عفونت هپاتیت ب و عفونت ویروسی انسانی پاپیلوما داشتهاید؟
آزمایش و تشخیص سرطان
تشخیص سرطان در مراحل اولیه، بهترین فرصت را برای درمان آن فراهم میکند. از پزشک بپرسید که آیا عکسبرداری مناسب شماست. مطالعات نشان داده که برای تعداد معدودی سرطان، عکسبرداری میتواند مؤثر واقع شده و به تشخیص سریع تر سرطان کمک کند. در سایر موارد، عکسبرداری را فقط برای افرادی که احتمال ابتلای بالایی به سرطان دارند توصیه میکنند. جوامع پزشکی و گروههای حمایتی متنوعی، توصیهها و راهنماییهایی را برای عکسبرداری از سرطان ارائه میدهند. با پزشک خود در رابطه با این راهنماییها همکاری کرده و ببینید با توجه به عوامل خطر سرطان خود، بهترین گزینه درمانی کدام است.
تشخیص سرطان
پزشک شاید از یک روش یا بیشتر برای تشخیص سرطان استفاده کند مثل:
- آزمایش جسمی. شاید پزشک گمان کند که برخی قسمتهای بدنتان برآمدگی داشته که میتواند نشاندهنده تومور باشد. حین آزمایش جسمی، وی به دنبال اختلالاتی خواهد بود نظیر تغییرات رنگ پوست یا بزرگ شدن یک عضو که میتواند حاکی از وجود سرطان باشد.
- آزمایشات آزمایشگاهی. این آزمایشات مثل آزمایش خون و ادرار به پزشک شما کمک کرده تا اختلالات ناشی از سرطان را تشخیص دهد. مثلاً در مبتلایان به سرطان خون، یک آزمایش کلی خون نشان دهنده تعداد غیرمعمول سلولهای سفید خونی میباشد .
- آزمایشات عکسبرداری. این آزمایشات به پزشک این امکان را میدهد تا استخوانها و ارگانهای داخلی بدن را به شکلی نه چندان گسترده مورد بازبینی قرار دهد. آزمایشات عکسبرداری که برای تشخیص سرطان به کار میروند شامل سیتیاسکن، اسکن استخوانی , امآرآی، فراصوت و اشعه ایکس میباشند.
- بیوپسی. در این آزمایش، پزشک نمونهای از سلولهایتان را برای آزمایش در آزمایشگاه برمیدارد. روشهای مختلفی برای این کار وجود دارد. انتخاب روش مناسب، به نوع سرطان و محل آن بستگی دارد. در بیشتر موارد، بیوپسی تنها راه تشخیص قطعی سرطان است. در آزمایشگاه، پزشکان زیر میکروسکوپ نمونه سلولی را بررسی میکنند. سلولهای معمولی یکسان هستند و سازوکار و اندازه مشابهی دارند ولی سلولهای سرطانی اندازههای متفاوت، ساختار نامنظم و شکل به هم ریختهای دارند.
دارو و درمان سرطان
درمان های زیادی برای سرطان وجود دارد. درمان سرطان شما به عوامل متعددی از قبیل نوع سرطان، مرحله، سلامت کلی بدن و تمایلات شما بستگی دارد. با مشورت با پزشک میتوانید معایب و مزایای هر روش را سنجیده و بهترین آن را انتخاب کنید. درمان سرطان اهداف مختلفی داشته از جمله :
- مداوا. هدف درمان، بهبودی شما و بازگشت به زندگی عادی خود است. این هدف با توجه به شرایط شما میتواند ممکن یا غیرممکن باشد.
- درمان اولیه. هدف درمان اولیه, برداشت کامل سرطان یا از بین بردن سلولهای سرطانی است. هر درمان سرطانی را میتوان به عنوان درمان اولیه مورد استفاده قرار داد اما رایجترین آن جراحی است. اگر سرطان شما نسبت به پرتودرمانی یا شیمیدرمانی حساس باشد، تحت درمان به وسیله یکی از آنها قرار خواهید گرفت.
- کمک درمانی. هدف این درمان، از بین بردن سلولهای سرطانی پس از درمان اولیه بوده تا از خطر بازگشت مجدد آن پیشگیری شود. هر درمانی را میتوان بهعنوان کمک درمانی مدنظر قرار داد که رایجترین آنها شیمیدرمانی، پرتودرمانی و هورمون درمانی است.
- درمان تسکیندهنده. این روش، اثرات جانبی درمان و علایم و نشانههای ناشی از سرطان را تسکین میدهد. میتوان از شیمی درمانی، پرتودرمانی، هورمون درمانی و جراحی برای تسکین علایم و نشانهها استفاده کرد. داروها هم میتوانند علائم و نشانههایی از قبیل درد و تنگی نفس را تسکین دهند. درمان تسکین دهنده را میتوان با سایر روشها به طور همزمان به کار بست .
روشهای درمان سرطان
پزشکان در درمان سرطان، راه های متعددی پیش رو دارند مثل:
- جراحی . هدف جراحی برداشت سرطان تا حد ممکن است.
- شیمیدرمانی. در شیمی درمانی، از داروهایی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده میشود.
- پرتو درمانی. در پرتو درمانی، از اشعات فشارقوی نظیر اشعه ایکس برای از بین بردن سلولهای سرطانی بهره میبرند. میتوان پرتودرمانی را به وسیله دستگاهی که بیرون یا درون بدن قرار میگیرد انجام داد.
- پیوند سلول بنیادی. به پیوند سلول بنیادی، پیوند سلول مغز استخوان هم میگویند. مغز استخوان مادهای است درون استخوان ها که سلولهای سفید را از سلولهای بنیادی خون درست میکند. پیوند سلول بنیادی را میتوان با استفاده از سلولهای بنیادی خودتان یا شخص اهداکننده انجام داد.
- درمان بیولوژیکی. در این روش, از سیستم دفاعی بدن شما برای مبارزه با سرطان استفاده میشود. سرطان میتواند از سیستم دفاعی مصون باشد چرا که سیستم دفاعی آن را به عنوان عامل بیگانه شناسایی نمیکند. درمان بیولوژیکی باعث میشود سیستم دفاعی, سرطان را مشاهده کرده و به آن حملهور شود.
- هورمون درمانی. برخی از انواع سرطان، از طریق هورمونهای بدن شما تغذیه میشوند مثل سرطان پستان و سرطان پروستات. برداشتن این هورمونها و متوقف کردن تأثیر آنها موجب پیشگیری از رشد سلولهای سرطانی میشود.
- درمان با داروی هدفمند. این داروها، اختلالات خاص سلولهای سرطانی که باعث بقای سلول ها میشود را هدف قرار میدهند.
- رویههای درمانگاهی . مطالعات انجام شده در زمینه کشف راههای جدید درمان سرطان، همان رویههای درمانگاهی هستند. هزاران رویه، در حال اجرا شدن هستند. با توجه به نوع سرطان شما، روشهای دیگری هم وجود دارد.
داروی جایگزین
درمان مؤثر و ثابت شدهای برای مداوای سرطان وجود ندارد. اما روشهای جایگزین به شما کمک میکند تا با اثرات جانبی سرطان و درمان سرطان نظیر خستگی، تهوع و درد، راحتتر کنار بیایید. درباره روشهای جایگزین مناسب و مفید با پزشک خود گفتوگو کنید. پزشک شما خواهد گفت که آیا این رویهها خطری ندارند و یا درمان سرطان را مختل میکنند. برخی روشهای جایگزین که به افراد سرطانی کمک میکنند عبارتند از:
- طب سوزنی
- هیپنوتیزم
- ماساژ
- مدیتیشن
- تکنیکهای آرام بخش
- یوگا
سازگاری و پشتیبانی
سرطان میتواند برای همیشه زندگی شما را دگرگون کند. هر شخص برای کنار آمدن با تغییرات جسمی و احساسی ناشی از سرطان، روش خود را دارد. اما شاید اولین باری که با سرطان مواجه میشوید، تصمیم گیری کاری دشوار باشد. در اینجا راهکارهایی برای سازگاری پیشنهاد شده است:
- به قدر کافی در مورد سرطان اطلاعات کسب نمایید تا بتوانید به درستی تصمیم بگیرید. سؤالاتی را درباره سرطان خود نظیر روشهای درمانی و پیشبینی رشد سرطان در آینده از پزشک خود بپرسید. هر چقدر بیشتر بدانید، تصمیمات قاطعتری میگیرید.
- رابطه نزدیکی با خانواده و دوستان خود داشته باشید. حفظ رابطه صمیمی خود با اطرافیان، به سازگاری شما با سرطان کمک میکند. خانواده و دوستان میتوانند حمایتی که به آن نیاز دارید را برای شما فراهم کنند مثلاً اگر در بیمارستان بستری هستید، از خانه شما مواظبت کنند. میتوانید وقتی که به خاطر سرطان بستری میشوید، تحت حمایت عاطفی آنها قرار گیرید.
- شخصی را برای درددل پیدا کنید. شخصی را بیابید که برای شنیدن امیدها و ترس های شما مشتاق باشد. این شخص میتواند یک دوست یا یکی از اعضای خانواده باشد. مراجعه به یک مشاور، فعال اجتماعی، روحانی و گروه حمایتی میتواند کمککننده باشد.
- درباره گروههای حمایتی منطقه خود، از پزشک سؤال کنید یا به مراکز درمانی سرطان و یا محلهای ویژه درمانی مراجعه کنید.
پیشگیری سرطان
راه مطمئنی برای پیشگیری از سرطان وجود ندارد. اما پزشکان راههایی را برای کاهش خطر ابتلا یافتهاند. از جمله:
- سیگار کشیدن را متوقف کنید. اگر سیگار میکشید، آن را کنار گذارید. اگر نمیکشید، سراغش نروید. سیگار میتواند چند نوع سرطان را به دنبال داشته باشد (نه فقط سرطان ریه). کنار گذاشتن آن میتواند خطر ابتلا در آینده را کاهش دهد.
- از قرارگیری در معرض نور شدید خورشید اجتناب کنید. اشعه فرابنفش مضر ناشی از خورشید، میتواند احتمال ابتلا به سرطان پوست را بالا ببرد. با رفتن به سایه، پوشیدن لباس و مالیدن کرم ضدآفتاب به خود، از خورشید در امان بمانید
- غذای سالم مصرف کنید. غذاهایی نظیر میوه و سبزیجات، حبوبات سبوسدار و پروتئینهای کم چرب مصرف کنید
- بیشتر ایام هفته را ورزش کنید. ورزش منظم، باعث کاهش خطر سرطان میشود. حداقل 30 دقیقه در بیشتر ایام هفته ورزش کنید. اگر تا به حال به شکل منظم ورزش نکردهاید، کم کم شروع کرده و روزی 30 دقیقه یا بیشتر ورزش کنید
- وزن مناسبی داشته باشید . چاقی یا اضافه وزن خطر سرطان را بیشتر میکند. با غذای مناسب و ورزش منظم، سعی کنید به وزن مناسب برسید.
- اگر الکل مینوشید، زیادهروی نکنید. اگر الکل مینوشید، مصرف آن را به یک نوشیدنی در روز کاهش دهید.
- آزمایشات بررسی وجود سرطان را انجام دهید . با پزشک درباره بهترین این آزمایشات با توجه به عوامل خطر خود صحبت کنید.
- درباره ایمن سازی بدن با پزشک گفتوگو نمایید. ویروسهای خاصی، خطر سرطان را بالا میبرند. ایمن سازی باعث پیشگیری از آن ویروسها میشود. ویروسهایی نظیر هپاتیت ب ,خطر سرطان کبد را بیشتر میکند و ویروس انسانی پاپیلوما خطر سرطان لگن و دیگر سرطانها را بالا میبرد. درباره مناسب بودن ایمنسازی برای شما در برابر این ویروسها با پزشک خود گفتوگو کنید.