پوست ، مو و ناخن
نورودرماتیت نوعی بیماری پوستی است که با خارش بخش های از پوست شروع می شود. خاراندن این نواحی باعث بدتر شدن خارش آن می شود. سیکل خاراندن باعث ضخیم و چرمی شکل شدن پوست آسیب دیده می شود. ممکن است نقاطی از بدن نظیر گردن، مچ دست، بازو، ساق پاها یا ناحیه مقعد دچار این عارضه خارش شوند.
نورودرماتیت، که با نام لیکن سیمپلکس مزمن نیز شناخته می شود، بیماری مرگبار یا مسری نیست؛ اما خارش می تواند تا حدی شدید یا عود کننده باشد که موجب اختلال در خواب، عملکرد جنسی و کیفیت زندگی تان شود.
شکست سیکل خارش و خاراندن در بیماری نورودرماتیت عملی بسیار دشوار است و این بیماری معمولاً عارضه ای مادام العمری است. موفقیت در درمان نورودرماتیت بستگی به مقاومت فرد در مقابل مالش یا خاراندن ناحیه مورد نظر دارد. برخی داروهای تجویزی و غیر تجویزی می توانند در تسکین خارش کمک کننده باشند. همچنین لازم است تا عوامل احتمالی تشدیدکنندهٔ این مشکل را شناسایی و برطرف کنید.
آشنایی با علائم نورودرماتیت
علائم و نشانه های نورودرماتیت عبارت است از:
- ایجاد خارش در بخش یا بخش های از پوست
- بافت ناحیه آسیب دیده به حالت چرمی و پوسته پوسته می شود
- بخش یا بخش هایی از پوست ضخیم، متورم و قرمز یا تیره تر از سایر بخش های پوست می شوند
این عارضه بخش های از بدن را درگیر می کند که بیمار می تواند آن ها را بخاراند مانند سر، گردن، مچ دست، بازو، قوزک پا، فرج، بیضه یا مقعد. خارش ناشی از این بیماری، که می تواند شدید باشد، به دو صورت موقتی یا دائمی است. بیمار ممکن است از روی عادت یا در خواب ناحیه مورد نظر را بخاراند.
علت ایجاد نورودرماتیت
دلیل این بیماری مشخص نیست. خارش و مالش شدید پوست که باعث این عارضه می شود گاهی اوقات با تحریک پوستی ناشی از لباس تنگ یا نیش حشرات آغاز می شود. خارش یا مالیدن این ناحیه باعث خارش بیشتر آن می شود. هرچه بیشتر بخارانید، شدت خارش بیشتر می شود.
در برخی موارد، نورودرماتیت با بیماری های پوستی مزمن، نظیر خشکی پوست، اگزما یا پسوریازیس، ارتباط دارد. استرس و اضطراب نیز می تواند باعث تحریک و خارش شود.
عوامل خطرساز نورودرماتیت
برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به نورودرماتیت را افزایش دهند که عبارت اند از:
- سن و جنسیت: زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به نورودرماتیت هستند. این عارضه در فاصله سنی بین 30 تا 50 بیشتر شایع است.
- سایر بیماری های پوستی: افرادی با سابقه شخصی یا خانوادگی درماتیت، اگزما، پسوریازیس یا عوارض پوستی مشابه بیشتر در معرض ابتلا به نورودرماتیت هستند.
- اختلالات اضطرابی: اضطراب و استرس می تواند باعث تحریک خارش ناشی از نورودرماتیت شود.
عوارض نورودرماتیت
خارش مداوم پوست می تواند منجر به زخم، عفونت میکروبی یا زخم های دائمی و تغییر در رنگ پوست شود. خارش ناشی از نورودرماتیت می تواند بر خواب، عملکرد جنسی و کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارد.
پزشک ممکن است با معاینه ناحیه آسیب دیده پوست این بیماری را تشخیص دهد و مشخص نماید که آیا ناحیهٔ موردنظر خراش یا خارش داده شده است یا خیر. پزشک برای تعیین سایر علت ها، ممکن است نمونهٔ کوچکی از پوست آسیب دیده را برای آزمایش بردارد (بیوپسی).
آشنایی با درمان نورودرماتیت
هدف از درمان کنترل خارش، پیشگیری از خاراندن و تعیین دلایل اصلی بیماری است.
- کرم های درمانی ضد خارش: اگر کرم های غیر تجویزی کورتیکواستروئیدی مفید نباشند، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدی قوی تر یا محصولی غیراستروئیدی و ضد خارش تجویز کند. اگر ناحیه فرج دچار این عارضه شده است، می توانید از پماد مهارکنندهٔ کالسینئورین (تاکرولیموس) استفاده کنید.
- تزریق کورتیکواستروئید: پزشک برای کمک به درمان این عارضه ممکن است کورتیکواستروئید را مستقیماً به پوست آسیب دیده تزریق کند.
- داروهای تسکین دهندهٔ خارش: آنتی هیستامین های تجویزی به تسکین خارش بسیاری از افراد مبتلا به نورودرماتیت کمک می کنند. برخی از این داروها ممکن است باعث خواب آلودگی شوند و به بهبود خارش در هنگام خواب کمک کنند.
- داروهای ضد اضطراب: از آنجائی که اضطراب و استرس می توانند عامل بروز نورودرماتیت باشند، داروهای ضد اضطراب می توانند در پیشگیری از خارش مفید باشند.
- پچ های دارویی. پزشک برای تسکین خارش مداوم ممکن است پچ های لیدوکائین موضعی 5 درصد یا کپسایسین 8 درصد تجویز کند.
- نوردرمانی: گاهی اوقات، قرار دادن پوست آسیب دیده در معرض انواع خاصی از نورها می تواند در درمان بیماری مفید باشد.
- روان درمانی: صحبت با مشاور به بیمار کمک می کند تا میزان تأثیر عواطف و رفتارهای خود را بر بهبود یا پیشگیری از خارش های این بیماری متوجه شود.
روش های نوین درمانی
چنانچه علی رغم درمان های صورت گرفته، خارش پوست از بین نرفت، پزشک ممکن است روش های غیر سنتی را پیشنهاد کند. به عنوان مثال، در چندین مطالعه، افرادی که علائمشان با مصرف کورتیکواستروئید بهبود نیافته بود، گزارش دادند که با روش های زیر به موفقیت هایی دست یافته اند.
- تزریق سم بوتولینوم A (بوتاکس): این روش به کاهش خارش و رفع پچ های پوستی ضخیم کمک می کند.
- داروهای خوراکی برای تسکین وسواس خاراندن: در چندین مطالعه ثابت شده است که مصرف داروی خوراکی N-استیل سیستئین در افراد دچار اختلالات خارش مفید است و ممکن است برای افراد مبتلا به نورودرماتیت نیز مفید باشد.
درمان خانگی نورودرماتیت
اقدامات خانگی زیر می تواند به شما در مدیریت بهتر نورودرماتیت کمک کنند:
- از خاراندن پوست خود پرهیز کنید: شدت خارش ممکن است زیاد باشد اما اجتناب از خاراندن، کلید کنترل این عارضه و پیشگیری از عود آن است.
- از کمپرس سرد و مرطوب استفاده کنید: این کار موجب آرام شدن پوست و تسکین خارش می شود. استفاده از کمپرس سرد و مرطوب روی پوست آسیب دیده به مدت چند دقیقه، قبل از استعمال کرم های دارویی باعث جذب بهتر این کرم ها می شود.
- استفاده از داروهای غیر تجویزی: از لوسیون ها یا کرم های ضد خارش روی موضع آسیب دیده استفاده کنید. کرم هیدروکورتیزون می تواند به طور موقت موجب تسکین خارش شود. آنتی هیستامین خوراکی نظیر دیفن هیدرامین می تواند خارش شدید شما را کاهش دهد و به خواب بهترتان کمک کند. استفاده از کرم کاسپایسین برای برخی افراد موثر بوده اما در ابتدا با کمی سوزش همراه است.
- ناحیه آسیب دیده را بپوشانید: پانسمان یا مرهم می تواند از پوست شما محافظت و از خارش جلوگیری کند. این کار بیشتر برای کسانی مؤثر است که هنگام خواب دچار خارش می شوند.
- ناخن های خود را کوتاه کنید. ناخن های کوتاه آسیب کمتری به پوست می زنند، به ویژه اگر عادت به خارش هنگام خواب دارید.
- دوش آب گرم بگیرید و پوست خود را مرطوب کنید: وان را از آب گرم نه داغ پر کنید. مقداری جو دو سر کلوئیدی را به آب اضافه کنید. از صابون های ملایم بدون عطر و رنگ استفاده کنید. مدت زمان حمام خود را محدود کنید.
پس از شست و شوی بدن، خود را خشک کنید و از مرطوب کننده های بدون بو استفاده کنید.
- از محرک ها اجتناب کنید: به موادی که باعث عود این بیماری می شوند توجه و از آن ها اجتناب کنید. به عنوان مثال، از شیوه های مدیریت استرس استفاده کنید و از پوشیدن لباس هایی که باعث تحریک پوست می شوند اجتناب کنید.
زمان مناسب مراجعه به پزشک
در موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
- به صورت مکرر محل مشخصی از پوست خود را می خارانید
- شدت خارش مانع از خوابیدن یا تمرکز بر فعالیت های روزمره تان شود
- پوستتان دردناک یا ظاهراً عفونی است و تب دارید
احتمالاً ابتدا به پزشک عمومی مراجعه خواهید کرد. پزشک ممکن است شما را به متخصص بیماری پوست (درماتولوژیست) ارجاع دهد.
اطلاعات زیر به شما کمک می کند که برای ملاقات با پزشکتان آماده شوید.
کارهایی که می توانید انجام دهید
برای مراجعه به پزشک لیستی از موارد زیر تهیه کنید:
- علائم و مدت زمان بروز آن ها
- اطلاعات شخصی مهم، از جمله استرس ها یا تغییرات اخیر زندگی خود
- تمام داروها، ویتامین ها و سایر مکمل ها به انضمام دوز مصرفی آن ها
سؤالاتی که باید از پزشک بپرسید
در مورد نورودرماتیت، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارت اند از:
- محتمل ترین علت بیماری من چیست؟
- آیا علت های احتمالی دیگری نیز وجود دارند؟
- آیا به آزمایش نیاز دارم؟
- آیا این خارش قطع می شود؟
- چه درمان هایی وجود دارد و شما چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟
- این درمان ها چه عوارض جانبی ای به دنبال خواهند داشت؟
- چه جایگزین هایی برای رویکرد درمانی پیشنهادی شما وجود دارد؟
- چه مدت طول می کشد تا پوست من به حالت عادی برگردد؟
- به بیماری های دیگری نیز مبتلا هستم. چطور می توانم این مشکلات را باهم به بهترین شکل مدیریت کنم؟
سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد
پزشک شما احتمالاً سوالاتی را همانند سؤالات زیر از شما خواهد پرسید:
- آیا علائمتان موقتی یا تقریباً دائمی هستند؟
- چه محصولاتی برای پوست خود استفاده می کنید، مثلا صابون، لوسیون و مواد آرایشی؟
- چه اقداماتی را برای کنترل خارش خود انجام داده اید؟
- کدام یک از این اقدامات موثر بوده اند؟
- آیا اخیراً دچار اضطراب یا استرس شده اید؟
- این علائم چقدر بر کیفیت زندگی، از جمله توانایی خوابیدن شما، تاثیرگذار بوده اند؟
