آژنزی واژن

آژنزی واژن (a-JEN-uh-sis) اختلال نادری است که با عدم تکامل واژن رخ می دهد، و ممکن است رحم تکامل نسبی یافته باشد یا اصلاً تکامل نیافته باشد. این وضعیت از قبل از تولد وجود دارد، و ممکن است با ناهنجاری های کلیه و قلب و ناهنجاری های اسکلتی همراهی داشته باشد.این وضعیت با نام آپلازی مولرین یا سندرم مایر-روکیتانسکی-کاستر-هاسر (MRKH) نیز شناخته می شود. هر دو درمان جراحی و غیرجراحی موجود هستند.پس از درمان، ممکن است شما قادر به داشتن یک زندگی جنسی طبیعی باشید. زنانی با فقدان رحم یا فقدان نسبی رحم نمی توانند باردار شوند. با این وجود اگر تخمدان های سالمی داشته باشید، ممکن است از طریق بارورسازی در محیط آزمایشگاه (IVF) با استفاده از یک حامل بارداری (رحم اجاره ای) صاحب یک نوزاد شوید.

آشنایی با علائم آژنزی واژن

نشانه ها و علائم آژنزی واژن اغلب مورد توجه واقع نمی شوند تا زمانی که دخترها به سنین نوجوانی می رسند، اما دچار قاعدگی نمی شوند (آمنوره). برخی زنان درد شکمی یا دلپیچه ماهانه دارند.

علت ایجاد آژنزی واژن : مشخص نیست که چه چیزی باعث آژنزی واژن می شود. دانشمندان تصور می کنند که زمانی در 20 هفته ابتدایی بارداری، لوله هایی به نام مجاری مولرین به طور مناسبی تکامل نمی یابند. به طور طبیعی، یکی از این مجاری به رحم و واژن تکامل می یابد، و دیگری تبدیل به لوله های فالوپ می شود.

عوارض جانبی ناشی از آژنزی واژن : ممکن است آژنزی واژن پیش از درمان بر روابط جنسی شما تاثیر بگذارد.

پس از درمان، شما می توانید زندگی جنسی طبیعی لذت بخشی داشته باشید. با این وجود، اگر رحم شما نیز مبتلا باشد، قادر نخواهید بود که خودتان باردار شوید.

تشخیص آژنزی واژن

بسته به سن شما، متخصص اطفال یا متخصص زنان وضعیت شما را بر اساس شرح حال پزشکی و معاینه فیزیکی تشخیص می دهد. تشخیص آژنزی واژن می تواند در زمان های مختلفی از زندگی شما اتفاق بیافتد، برای مثال:

به عنوان یک نوزاد، اگر والدین یا پزشک شما متوجه شوند که شما سوراخ ورودی واژن یا مقعد ندارید.
به عنوان یک دختر کوچک، حین معاینه برای شک به یک مشکل کلیوی
حین بلوغ، وقتی دوره های قاعدگی شما شروع نمی شوند حتی پس از این که پستان هایتان تکامل یافته اند و موی زیربغل و ناحیه عانه دارید.
پزشک شما ممکن است برای تعیین راهکارهای درمانیتان سایر آزمایشات را توصیه کند، شامل:
تست خونی: تست های خونی برای ارزیابی کروموزوم های شما و اندازه گیری سطوح هورمون های شما می تواند تشخیص را تأیید کرده و سایر شرایط را رد کند.
سونوگرافی : تصاویر سونوگرافی به پزشک شما نشان می دهند که آیا شما رحم و تخمدان ها را دارید یا خیر و این که محل کلیه های شما کجا است.
تصویربرداری با تشدید مغناطیسی:(MRI به پزشک شما تصویر مشروحی از مجرای تناسلی شما و کلیه ها می دهد.

آشنایی با درمان آژنزی واژن

استفاده از گرافت پوستی (روش مک ایندو): در این روش جراح شما از پوست نشیمنگاه شما برای ایجاد یک واژن استفاده می کند. جراح شما برشی را در محلی که واژن شما خواهد بود، ایجاد کرده و گرافت پوستی را برای ایجاد این ساختار جایگذاری می کند و یک قالب در کانال تازه ایجاد شده قرار می دهد.این قالب به مدت یک هفته در محل باقی می ماند.پس از آن،شما از یک گشادکننده واژن شبیه به یک تامپون سفت استفاده می کنید، و وقتی از دستشویی استفاده می کنید یا آمیزش جنسی دارید آن را بر می دارید. پس از حدود سه ماه،تنها شب ها از گشادکننده استفاده می کنید. آمیزش جنسی با روان سازی مصنوعی و گشادسازی به شما کمک می کند یک واژن کارا داشته باشید.

جایگذاری یک وسیله ی پزشکی (روش وچیتی): در روش وچیتی، جراح شما یک وسیله را در سوراخ ورودی واژن قرار می دهد. پزشک با استفاده از ابزار لاپاروسکوپ، وسیله زیتونی شکل را به یک وسیله کشش جداگانه در بخش پایینی شکم شما متصل می کند.شما هر روز وسیله کشش را تنگ می کنید، و به تدریج وسیله زیتونی-شکل را به داخل می کشید تا در مدت حدود یک هفته یک واژن ایجاد کنید. پس از این که پزشک وسیله را بر می دارد، شما به گشادسازی دستی بیشتری نیاز خواهید داشت. آمیزش جنسی احتمالاً نیاز به روان سازی مصنوعی خواهد داشت.

استفاده از بخشی از روده ی بزرگ شما (واژینوپلاستی با روده ی بزرگ): در واژینوپلاستی با روده بزرگ، جراح شما مسیر بخشی از روده بزرگ را به طرف سوراخی در ناحیه تناسلی شما منحرف می کند و یک واژن جدید ایجاد می کند. سپس جراح باقی روده بزرگ را دوباره به هم وصل می کند. شما مجبور نیستید هر روز پس از این جراحی از گشادکننده واژن استفاده کنید، و احتمال کمتری وجود دارد که برای آمیزش جنسی به روان سازی مصنوعی احتیاج داشته باشید.

مواجهه و حمایت

فهمیدن این که شما آژنزی واژن دارید می تواند دشوار باشد. به همین دلیل است که پزشک شما توصیه می کند که یک روانشناس یا مددکار اجتماعی بخشی از تیم درمانی شما باشد. این متخصصین می توانند به سؤالات شما پاسخ داده و به شما کمک کنند تا با برخی از جنبه های دشوارتر آژنزی واژن، مانند ناباروری احتمالی کنار بیایید.
برخی زنان ترجیح می دهند با یک گروه حمایتی از زنانی که با همین مشکل مواجه هستند ارتباط برقرار کنند. شما ممکن است بتوانید در اینترنت یک گروه حمایتی پیدا کنید، یا می توانید از پزشکتان بپرسید که آیا گروهی را می شناسد یا خیر.

آماده شدن برای مراجعه به پزشک : شما احتمالاً با مطرح کردن علائم با پزشک ارائه کننده مراقبت های اولیه خود، یا با متخصص اطفال فرزندتان شروع می کنید. او احتمالاً شما را به پزشکی که متخصص در سلامت زنان است ارجاع خواهد داد.

برای آماده شدن برای ویزیت : فهرستی از همه ی نشانه ها و علائمی که دارید تهیه کنید، شامل آنهایی که ممکن است بی ربط به دلیل ویزیت شما به نظر برسند.
فهرستی از همه ی داروهایی که مصرف می کنید تهیه کنید، شامل داروهای با نسخه و بدون نسخه، ویتامین ها و مکمل ها، و دوزها را ذکر کنید.
از یک عضو خانواده یا دوست بخواهید با شما بیاید، اگر در این صورت احساس راحتی می کنید. گاهی دشوار است که همه ی اطلاعاتی را که حین یک ویزیت ارائه شده به یاد بیاورید. کسی که با شما می آید ممکن است چیزی را به یاد بیاورد که شما متوجه آن نشده یا فراموش کرده اید.

سؤالاتی که می توانید از پزشک بپرسید

برخی سؤالات اساسی برای پرسش شامل این موارد هستند

دلیل وضعیت من چیست؟
آیا من نیاز به هیچ آزمایشی دارم؟
آیا وضعیت من موقتی است یا طولانی مدت است؟
چه درمان هایی موجود هستند و شما چه توصیه ای می کنید؟
آیا هیچ محدودیتی وجود دارد که من باید از آن پیروی کنم؟

سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسید

سؤالاتی که پزشکتان ممکن است بپرسد شامل این موارد هستند

شما کدام یک از علائم مربوط به واژن را دارید؟
چه مدت است که این علائم را تجربه می کنید؟
آیا قاعدگی داشته اید؟
علائم شما باعث چه میزان تنش برای شما شده اند؟
آیا از نظر جنسی فعال هستید؟
ایا این وضعیت فعالیت جنسی شما را محدود می کند؟