زنان ، زایمان و نازایی
3.04
نوشته شده توسط زوپ

perimenopause

پری منوپوز به معنای «حوالی یائسگی» است و به زمانی گفته می شود که بدن گذار طبیعی به یائسگی را طی می کند و سال های باروری به پایان می رسد.این مشکل زنان در سنین مختلف شروع می شود. زن ممکن است گاهی در دهه پنجم زندگی به علائم پیشرفت به سمت یائسگی، مانند قاعدگی نامنظم، پی ببرد، اما بعضی از زنان در اوایل دهۀ چهارم زندگی خود متوجه تغییرات می شوند.سطح استروژن هورمون اصلی زنانه در بدن در طول پری منوپوز به طور یکنواخت افزایش و کاهش می یابد.

چرخه قاعدگی ممکن است طولانی یا کوتاه شود، و ممکن است وارد برخی از چرخه های قاعدگی شوید که تخمدان ها تخمک آزاد نمی کنند (عدم تخمک گذاری). همچنین ممکن است دچار علائم شبه یائسگی مانند گرگرفتگی، مشکلات خواب و خشکی واژن شوید. درمان هایی برای تسکین این علائم وجود دارد.پس از گذراندن 12 ماه متوالی بدون قاعدگی، رسماً یائسه شده اید، و دوره پری منوپوز به پایان رسیده است.

آشنایی با علائم پری منوپوز

دوره های نامنظم: هرچه تخمک گذاری پیش بینی ناپذیرتر شود، مدت زمان بین دوره ها ممکن است طولانی تر یا کوتاه تر باشد، جریان خون ممکن است سبک یا سنگین باشد، و ممکن است برخی از دوره ها ایجاد نشوند. اگر تغییر مداوم حداقل هفت روزه در طول چرخه قاعدگی خود داشته باشید، احتمالاً در اوایل دوره هستید. اگر بین دوره ها حداقل 60 روز فاصله باشد، احتمالاً در اواخر دوره هستید.

گرگرفتگی و مشکلات خواب : گرگرفتگی در طول پری منوپوز شایع است. شدت، طول و تواتر آن متفاوت است. مشکلات خواب اغلب به دلیل گرگرفتگی یا تعریق شبانه است، اما بعضی اوقات خواب حتی بدون آنها نیز پیش بینی ناپذیر می شود.

تغییرات خُلقی:نوسانات خلقی، تحریک پذیری یا افزایش خطر ابتلا به افسردگی ممکن است در طول یائسگی رخ دهد. علت این علائم ممکن است اختلال در خواب همراه با گرگرفتگی باشد. تغییرات خلقی ممکن است ناشی از عواملی نیز باشد که به تغییرات هورمونی مربوط نمی شوند.

مشکلات واژن و مثانه: وقتی سطح استروژن کاهش می یابد، بافت واژن ممکن است روان سازی و انعطاف پذیری خود را از دست بدهد، و باعث مقاربت دردناک شود. استروژن کم همچنین ممکن است شما را در مقابل عفونت های ادراری یا واژن آسیب پذیرتر کند. کاهش انقباض عضلات بافت ممکن است سبب بی اختیاری ادرار شود.

کاهش باروری: وقتی تخمک گذاری غیرمنظم می شود، توانایی لقاح کاهش می یابد. با وجود این، تا زمانی که پریود دارید، بارداری هنوز هم امکان پذیر است. اگر می خواهید از بارداری اجتناب کنید، تا زمانی که 12 ماه هیچ پریودی نداشته باشید باید از روش های پیشگیری استفاده کنید.

تغییر در عملکرد جنسی: در طول پری منوپوز ، برانگیختگی و تمایل جنسی ممکن است تغییر کند. اما اگر قبل از یائسگی رابطه جنسی رضایت بخشی داشته اید، احتمالاً این روند طی پری منوپوز و پس از آن نیز ادامه خواهد یافت.

عوامل خطرساز پری منوپوز

یائسگی یکی از مراحل طبیعی زندگی است، اما ممکن است در بعضی از زنان زودتر از دیگران اتفاق بیفتد. اگرچه همیشه قطعی نیست، برخی از شواهد نشان می دهد که عوامل خاصی ممکن است احتمال پری منوپوز زودهنگام را افزایش دهد، از جمله:

 سیگار کشیدن:شروع یائسگی در زنان سیگاری نسبت به غیرسیگاری ها یکی دو سال زودتر رخ می دهد.

 سابقۀ خانوادگی: زنان با سابقۀ خانوادگی یائسگی زودهنگام ممکن است خودشان نیز یائسگی زودهنگامی داشته باشند.

  درمان سرطان: درمان سرطان با شیمی درمانی یا پرتودرمانی لگن با یائسگی زودهنگام مرتبط است.

 هیسترکتومی :هیسترکتومی، که در آن رحم برخلاف تخمدان برداشته می شود، معمولاً باعث یائسگی نمی شود. اگرچه دیگر پریود نخواهید داشت، تخمدان های شما هنوز هم استروژن تولید خواهند کرد. اما این جراحی ممکن است باعث شروع زودتر یائسگی از حد متوسط ​​شود. همچنین، اگر یک تخمدان برداشته شود، عملکرد تخمدان دیگر ممکن است زودتر از آنچه انتظار می رود متوقف شود.

عوارض پری منوپوز

پریودهای نامنظم مشخصه بارز این مشکل است. این مسئله اغلب طبیعی است و هیچ گونه نگرانی بابت آن وجود ندارد. با این حال، در صورت ابتلا به موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:

 خونریزی بسیار شدید است هر یکی دو ساعت به مدت حداقل دو ساعت تامپون یا نوار بهداشتی را عوض می کنید

 خونریزی بیش از هفت روز ادامه دارد

   خونریزی بین پریودها اتفاق می افتد

  فاصلۀ پریودها از هم معمولاً کمتر از 21 روز است

علائمی مانند این موارد ممکن است به معنای وجود مشکلی در سیستم باروری باشد که به تشخیص و درمان نیاز دارد.

تشخیص : پری منوپوز نوعی فرآیند گذار تدریجی است.هیچ آزمون یا علامت واحدی وجود ندارد که ورود شما به پری منوپوز را نشان دهد. پزشک موارد بسیاری، از جمله سن، سابقۀ قاعدگی و علائم یا تغییرات جسمی را در نظر می گیرد.برخی از پزشکان ممکن است آزمایش هایی را برای بررسی سطح هورمون درخواست دهند. اما به غیر از بررسی عملکرد تیروئید، که ممکن است بر سطح هورمون تأثیر بگذارد، آزمایش هورمونی به ندرت برای ارزیابی پری منوپوز لازم یا مفید است.

آشنایی با درمان پری منوپوز

هورمون درمانی : درمان با استروژن سیستمیک - که به صورت قرص، پچ پوستی، ژله یا کرم است –همچنان مؤثرترین روش درمانی برای تسکین تعریق شبانه و گرگرفتگی پری منوپوز و یائسگی است. بر اساس سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی، پزشک ممکن است کمترین دوز استروژن لازم برای تسکین علائم را توصیه کند. اگر هنوز هم رحم دارید، علاوه بر استروژن، به پروژسترون نیز نیاز دارید. استروژن سیستمیک می تواند به پیشگیری از تحلیل استخوان کمک کند.

 استروژن واژینال: برای تسکین خشکی واژن، استروژن را می توان مستقیماً با استفاده از قرص واژینال، حلقه یا کرم در واژن تجویز کرد. این روش درمانی فقط مقدار کمی از استروژن را آزاد می کند، که توسط بافت واژن جذب می شود. این روش می تواند به رفع خشکی واژن، مقاربت دردناک و برخی علائم ادراری کمک کند.

   داروهای ضد افسردگی: برخی از داروهای ضد افسردگی مربوط به دستۀ داروهای موسوم به مهارکننده های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI) ممکن است گرگرفتگی یائسگی را کاهش دهند. داروی ضد افسردگی برای کنترل گرگرفتگی می تواند برای زنانی که به دلایل بهداشتی نمی توانند استروژن مصرف کنند یا زنانی که به خاطر یک اختلال خُلقی به داروی ضد افسردگی نیاز دارند مفید باشد.

 گاباپنتین (نورونتین) : گاباپنتین برای درمان تشنج تأیید شده، اما همچنین اثبات شده است که به کاهش گرگرفتگی نیز کمک می کند. این دارو در زنانی که به دلایل بهداشتی نمی توانند استروژن مصرف کنند و در زنانی که میگرن دارند مفید است.

قبل از تصمیم گیری درباره مصرف هر نوع روش درمانی، دربارۀ راه های درمانی خود و خطرات و مزایای هر یک با پزشک صحبت کنید.

درمان خانگی پری منوپوز

 تسکین ناراحتی واژن: از روان کننده های واژینال آبی بدون نسخه (آستروگلاید، ژله K-Y، و غیره) یا مرطوب کننده ها (رپلنز، واژیسیل، و غیره) استفاده کنید. محصولات فاقد گلیسیرین را انتخاب کنید. گلیسیرین ممکن است باعث سوزش یا درد در زنان حساس به آن شود. داشتن فعالیت جنسی همچنین از طریق افزایش جریان خون به واژن مفید است.

  تغذیه سالم: از آنجا که خطر ابتلا به پوکی استخوان و بیماری های قلبی در این زمان افزایش می یابد، رژیم غذایی سالم از همه دوران های زندگی مهم تر است. رژیم غذایی کم چرب و پرفیبری را مصرف کنید که سرشار از میوه، سبزیجات و غلات کامل است. مواد غذایی پرکلسیم را به آن اضافه کنید. از پزشک خود بپرسید که آیا باید مکمل کلسیم نیز مصرف کنید و اگر چنین است، چه نوع و چه میزان - همچنین بپرسید که آیا به ویتامین دی بیشتری نیاز دارید، که به بدن در جذب کلسیم کمک می کند. اگر الکل و کافئین ظاهراً گرگرفتگی را تحریک می کنند، از مصرف آنها خودداری کنید.

 داشتن فعالیت: ورزش منظم و فعالیت بدنی به پیشگیری از افزایش وزن، بهبود خواب و خُلق کمک می کند. در بیشتر روزهای هفته، سعی کنید به مدت حداقل 30 دقیقه ورزش کنید، اگرچه نه درست قبل از زمان خواب. اثبات شده است که ورزش منظم باعث کاهش خطر شکستگی لگن در زنان مسن و افزایش تراکم استخوانی می شود.

  خواب کافی:سعی کنید برنامه خواب ثابتی داشته باشید. از مصرف کافئین خودداری کنید، که به خواب رفتن را دشوار کند، و از نوشیدن زیاد الکل نیز اجتناب کنید، که ممکن است خواب را مختل کند.

فنون کاهش استرس را تمرین کنید. تمرین مرتب فنون کاهش استرس، مانند مدیتیشن یا یوگا، می تواند در طول زندگی باعث بهبود آرامش و سلامتی شود، اما ممکن است در طول گذار یائسگی بسیار مفید باشند.

درمان های دیگر پری منوپوز

کوهوش سیاه : بعضی از زنان از این عصاره گیاهی برای درمان گرگرفتگی و سایر علائم یائسگی استفاده می کنند. شواهد کافی برای حمایت از مصرف آن وجود ندارد. کارشناسان همچنین از خطرات مصرف کوهوش سیاه مطمئن نیستند. مطالعات گذشته نشان داده است که کوهوش سیاه برای کبد مضر است، اما مطالعه مروری جدیدتری هیچ گونه شاهدی برای اثبات این مسئله نیافته است. محققان همچنین بررسی می کنند که آیا این عصارۀ گیاهی برای زنان مبتلا به سرطان پستان یا در معرض خطر آن ایمن است یا خیر.

فیتواستروژن ها : این استروژن ها به طور طبیعی در مواد غذایی خاصی وجود دارد. دو نوع اصلی فیتواستروژن ایزوفلاون و لیگنان هستند. ایزوفلاون ها در سویا، نخود و سایر حبوبات وجود دارد. لیگنان در دانه کتان، غلات کامل و برخی میوه ها و سبزیجات وجود دارد. ترکیبات مشتق شده از گیاه نیز وجود دارند که خصوصیات شبه استروژن دارند.

مکمل های ایزوفلاون عموماً از سویا یا شبدر قرمز بدست می آیند. لیگنان ها عمدتاً از دانۀ کتان تهیه می شوند. مطالعات درباره فیتواستروژن ها چه از مواد غذایی و چه از مکمل ها درباره اینکه آیا به کاهش علائم یائسگی کمک می کنند یا خیر اختلاف نظر دارند. مطالعات همچنین درباره اینکه آیا احتمال دارد که فیتواستروژن ها خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند یا با اثربخشی تاموکسیفن تداخل دارند یافته های متناقضی ارائه می دهند.

دهیدرواپی آندروسترون (DHEA) : این استروئید طبیعی که غده فوق کلیه تولید می کند به عنوان مکمل رژیم غذایی در دسترس است و برخی از آنها برای بهبود میل جنسی خود استفاده می کنند. اما شواهد مربوط به اثربخشی آن متناقض است، و نگرانی هایی بابت اثرات مضر احتمالی آن وجود دارد.

قبل از مصرف هرگونه مکمل گیاهی یا غذایی برای علائم پری منوپوز یا یائسگی، با پزشک خود صحبت کنید. FDA بر محصولات گیاهی نظارت ندارد، و برخی از آنها ممکن است خطرناک باشند یا با سایر داروها تداخل داشته باشند و سلامت شما را در معرض خطر قرار دهند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

برخی از زنان به دلیل علائم خود به پزشک مراجعه می کنند، اما برخی تغییرات را تحمل می کنند یا علائمشان به قدری شدید نیست که به پزشک مراجعه کنند. از آنجا که علائم ممکن است ظریف و تدریجی باشد، ممکن است در ابتدا متوجه نشوید که همه آنها به یک چیز مربوط هستند؛ یعنی افت و خیز غلظت استروژن و پروژسترون، یکی دیگر از هورمون های کلیدی زن.

اگر علائمی دارید که در زندگی یا سلامتی شما اختلال ایجاد می کنند، مانند گرگرفتگی، نوسانات خُلقی یا تغییر عملکرد جنسی نگران کننده، به پزشک مراجعه کنید.

آماده شدن جهت مراجعه به پزشک

برای آماده شدن جهت مراجعه به پزشک:

سابقه چرخه های قاعدگی خود را یادداشت کنید. سابقۀ چرخه های قاعدگی چند ماه گذشتۀ خود را یادداشت کنید، از جمله تاریخ اول و آخرین خونریزی برای هر چرخه، و اینکه آیا خونریزی سبک، متوسط ​​یا شدید بوده است.

علائم و نشانه های خود را یادداشت کنید. مفصلاً توضیح دهید. حتی علائم ظاهراً بی ربط را یادداشت کنید.

اطلاعات شخصی اصلی را یادداشت کنید. استرس های اساسی یا تغییرات اخیر زندگی خود را نیز یادداشت کنید.

تمام داروها و دوز آنها را یادداشت کنید. داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها و مکمل های خود را نیز یادداشت کنید.

یکی از اعضای خانواده را همراه خود ببرید. گاهی اوقات، به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در ویزیت ممکن است دشوار باشد. همراهی شما می تواند مطالبی را به یاد بیاورد که شما فراموش کرده اید.

سؤالاتی که می توانید از پزشک بپرسید

علت احتمالی علائم یا وضعیت من چیست؟

سایر علل احتمالی علائم یا وضعیت من چیست؟

چه نوع آزمایش هایی لازم است؟

آیا وضعیت من احتمالاً موقتی است یا مزمن؟

بهترین اقدام چیست؟

روش های جایگزین رویکرد اصلی که پیشنهاد می دهید چیست؟

بیماری های دیگری نیز دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را مدیریت کنم؟

آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

سؤالاتی که ممکن است پزشک مطرح کند

برای شروع صحبت درباره تجربه پری منوپوز، پزشک ممکن است سؤالات زیر را مطرح کند:

آیا همچنان پریود می شوید؟ اگر چنین است، چگونه هستند؟

علائمتان چیست؟

چه مدت این علائم را داشته اید؟

علائمتان چقدر ناراحت کننده هستند؟

 چه داروها، ویتامین ها یا مکمل های دیگری مصرف می کنید؟