پارگی تاندون آشیل آسیبی است که پشت پایین پا را تحت تأثیر قرار میدهد. بیشتر در افرادی که به طور غیر حرفهای ورزش میکنند خود را نشان میدهد. تاندون آشیل یک بند محکم فیبری است که ماهیچه پشت ساق پا را به استخوان پاشنه متصل میکند. اگر این تاندون را بیش از حد بکشید امکان پارگی کامل یا جزئی آن وجود دارد. وقتی که تاندون آشیل پاره میشود, یک صدای ناگهانی پارگی یا گسیختگی که با درد شدید همراه است و پشت مچ پا و پایین پا را متأثر میکند و راه رفتن عادی را مختل نموده شنیده می شود. بهترین راه درمان تاندون آشیل پس از پارگی, جراحی است. با این حال در بسیاری از افراد, درمان بدون جراحی نیز مؤثرست.
اگرچه ممکن است هیچ علائم یا نشانهای با پارگی تاندون آشیل همراه نباشد ولی بیشتر افراد این موارد را تجربه میکنند:
تاندون آشیل به شما کمک میکند تا پایتان را به سمت جلو خم کنید و روی انگشتان پا بایستید و حین راه رفتن پا را به جلو برانید. هر موقع که پایتان را حرکت میدهید به این تاندون تکیه میکنید. پارگی معمولاً در قسمتی از تاندون رخ میدهد که 21 اینچ (ششسانتیمتر) تا محل اتصال به استخوان پاشنه فاصله دارد. این قسمت احتمال پارگی بیشتری دارد چرا که جریان خونی کمتری به آن راه داشته و باعث شده بهبود آن نیز دچار مشکل شود. پارگی معمولاً در هنگام افزایش ناگهانی فشار وارده بر تاندون آشیل رخ میدهد. علل رایج آن این موارد هستند:
عللی که خطر پارگی تاندون آشیل را بالا میبرند این موارداند:
وقتی که آزمایش فیزیکی انجام میشود پزشک شما نرمی و ورم پایین پا را نیز بررسی میکند. در بیشتر موارد, اگر پارگی کامل رخ داده باشد پزشک فضای خالی آن را احساس میکند.
پزشک ممکن است از شما بخواهد که بر روی یک صندلی زانو زده و یا برروی میز دراز بکشید و پای شما از آن طرف میز آزمایش آویزان شده باشد. وی سپس ماهیچه ساق پا را فشرده تا ببیند که آیا پای شما خود به خود خم میشود یا خیر. اگر نشود احتمالاً دچار پارگی تاندون آشیل شدهاید. اگر مسئله, میزان پارگی تاندون ( کلی یا جزئی) باشد, پزشک پیشنهاد MRI یا اسکن فراصوت میدهد. این آزمایشات بدون درد, تصاویری از بافتهای بدن شما ارائه میدهند .
درمان پارگی تاندون, به عواملی نظیر سن, میزان فعالیت و شدت آسیب وارده بستگی دارد. به طور کلی, افراد جوانتر با فعالیت بیشتر, برای بهبود کامل پارگی تاندون جراحی را برگزیده در حالی که مسنترها روش هایی غیر از جراحی را ترجیح میدهند. مطالعات انجام شده تأثیر یکسانی را برای هر دو روش قائلاند.
در این روش, از یک کفش طبی یا تخت کفش برای بالا آوردن پاشنه پا استفاده شده تا بهبودی تاندون را تسریع کند. این روش خطرات جراحی مثل عفونت را ندارد. با این حال خطر پارگی مجدد و طولانی بودن دوره نقاهت وجود دارد. اگر پارگی مجدد رخ دهد, عمل جراحی دشوارتر خواهد بود.
در جراحی تاندونی, شکافی را در پایین پشت پا ایجاد میکنند و تاندون پاره شده را بخیه میزنند. با توجه به وضعیت تاندون پاره شده, عملیات ترمیم با دیگر تاندونها تقویت میگردد. مشکلات جراحی شامل آسیب عصبی و عفونت وجود دارد. هر چقدر شکاف جراحی کوچکتر باشد احتمال عفونت آن کمتر است.
پس از درمان خواه با یا بدون جراحی, یک برنامه بازتوانی که شامل تمرینات فیزیکی برای تقویت ماهیچههای پا و تاندون آشیل است را طی خواهید نمود. بیشتر افراد طی چهار تا شش ماه به فعالیت سابق خود برمیگردند.
برای کاهش احتمال مبتلا شدن به مشکلات تاندون آشیل این نکات را رعایت کنید:
اگر صدای پاره شدگی یا گسیختگی شنیدید به خصوص اگر پس از آن نتوانستید راه بروید به دنبال راهکاری فوری باشید.
به این دلیل که پارگی تاندون آشیل, توانایی راه رفتن شما را مختل میکند معمولاً افراد به دنبال درمان فوری پزشکی در اورژانس بیمارستان هستند. ممکن است نیاز باشد تا با متخصصین داروهای ورزشی یا جراحان ارتوپد نیز مشورت کنید.
باید لیستی تهیه کنید که شامل این موارد است:
آنچه که باید از پزشک انتظار داشت