آلرژی غذایی

آلرژی غذایی واکنش سیستم ایمنی است که بلافاصله پس از خوردن غذاهای خاص رخ می دهد. حتی مقدار کمی از غذای حساسیت زا باعث می شود علائم و نشانه هایی مانند مشکلات گوارشی، کهیر یا تورم مسیر تنفسی اتفاق بیفتند. در برخی افراد، می تواند باعث علائم شدید و یا حتی واکنش تهدید کننده حیات به نام آنافیلاکسی شود.تخمین زده شده است که این مشکل بر 6 تا 8 درصد از کودکان زیر 3 سال و تا 3 درصد از بزرگسالان تاثیر می گذارد. در حالی که هیچ درمانی برای مشکل وجود ندارد، برخی کودکان در بزرگسالی ، حساسیت خود را از دست می دهند. ممکن است به راحتی با واکنش خیلی رایج تری به نام عدم تحمل غذایی اشتباه گرفته شود. عدم تحمل آزاردهنده است ، اما بر سیستم ایمنی تاثیر نمی گذارد. 

آشنایی با علائم آلرژی غذایی

در برخی افراد، واکنش حساسیت ممکن است آزاردهنده ، اما شدید نباشد. در برخی  دیگر، واکنش ممکن است ترسناک و حتی تهدید کننده زندگی باشد.

علائم معمولاً در عرض چند دقیقه تا دو ساعت پس از خوردن غذا ظاهر می شوند.

رایج ترین علائم و نشانه ها

1- سوزن سوزن شدن یا خارش در دهان

2- کهیر، خارش یا اگزما

3- تورم لب ها، صورت، زبان، گلو یا سایر اعضای بدن

4- خس خس کردن، گرفتگی بینی یا مشکل در تنفس

5- درد شکمی، اسهال، تهوع یا استفراغ

6- سرگیجه، غش کردن

آنافیلاکسی

در برخی افراد، ممکن است واکنش حساسیتی شدید به نام آنافیلاکسی ایجاد کند.

این واکنش ممکن است این علائم و نشانه های تهدید کننده زندگی را داشته باشد:

1- گرفتگی یا سفت شدن مسیر تنفسی

2- ورم گلو یا احساس اینکه چیزی در گلو گیر کرده، به طوری که نفس کشیدن دشوار شود.

3- شوک همراه با کاهش شدید فشار خون

4- ضربان شدید

5- سرگیجه یا بیهوش شدن

 درمان نشدن آنافیلاکسی ممکن است باعث کما یا حتی مرگ شود.

آشنایی با علت ایجاد آلرژی غذایی

وقتی دچار این مشکل می شوید ، سیستم ایمنی به اشتباه غذا یا موادی در آن را مضر می داند. در پاسخ، سیستم ایمنی سلول هایی را تحریک می کند که نوعی آنتی بادی به نام ایمونوگلوبولین ائی (IgE) برای خنثی کردن غذا ،عامل حساسیت (یعنی آلرژن) ترشح کنند.در دفعات بعد که حتی کمترین مقدار از آن غذا را می خورید، آنتی بادی های ایمونوگلوبولین آن را حس می کنند و به سیستم ایمنی پیام می فرستند تا ماده ای شیمیایی به نام هیستامین و همچنین مواد شیمیایی دیگر را در جریان خون آزاد کند. این مواد شیمیایی باعث علائم حساسیت می شوند.

در بزرگسالان

1- صدف ها، مانند میگو، شاه میگو و خرچنگ

2- بادام زمینی

3- آجیل های درختی، مانند گردو

4- ماهی

در کودکان

1- بادام زمینی

2- آجیل درختی

3- تخم مرغ

4- شیر گاو

5- گندم

6- سویا

سندرم حساسیت غذا گرده که با نام سندرم حساسیت دهانی هم شناخته شده است، بر بسیاری از افراد مبتلا به تب یونجه اثر می گذارد. در این بیماری، بعضی از میوه ها و سبزیجات تازه و یا آجیل و ادویه جات می توانند باعث واکنش حساسیتی شوند که باعث می شوند دهان دچار سوزن سوزن شدن یا خارش شود. در موارد جدی، واکنش باعث تورم گلو یا حتی آنافیلاکسی می شود.پروتئین برخی از میوه ها، سبزیجات، آجیل و ادویه ها باعث واکنش می شوند، زیرا مشابه پروتئین های عامل حساسیت در گرده های خاص هستند. این نمونه ای از واکنش متقابل است.

جدول زیر میوه ها، سبزیجات، آجیل و ادویه های خاص را نشان می دهد که می توانند باعث سندرم حساسیت غذا-گرده در افراد مبتلا به حساسیت به گرده های مختلف شوند.

آشنایی با حساسیت غذایی به خاطر ورزش

خوردن غذاهای خاص ممکن است باعث شود بعضی افراد بلافاصله بعد از شروع تمرین احساس خارش یا گیجی کنند. علائم جدید ممکن است حتی شامل کهیر و آنافیلاکسی شوند. چند ساعت چیزی نخوردن قبل از ورزش و اجتناب از غذاهای خاص ممکن است به جلوگیری از این مشکل کمک کند.

عدم تحمل یا واکنش به مواد دیگری که خورده اید ممکن است نشانه ها و علائم مشابهی مانند ، تهوع ، استفراغ دل پیچه و اسهال ایجاد کند.بسته به نوع عدم تحمل ، ممکن است بتوانید مقادیر کمی از آن ماده غذایی را بدون بروز حساسیت بخورید. در مقابل ، اگر حساسیت واقعی داشته باشید ، حتی مقدار کمی از آن ممکن است واکنش حساسیتی ایجاد کند. یکی از جنبه های پیچیده تشخیص عدم تحمل این است که برخی افراد به غذا حساس نیستند، بلکه به ماده یا ترکیبات استفاده شده در تهیه غذا حساس هستند.

شرایط مشترکی که ممکن است باعث علائمی شوند که آنها را با حساسیت اشتباه بگیرید عبارتند از:

علائمی که باعث اشتباه در حساسیت غذایی میشود 

1- نبود آنزیم مورد نیاز برای هضم کامل : ممکن است برخی از آنزیم های مورد نیاز برای هضم غذاهای خاص را به میزان کافی نداشته باشید. برای مثال، مقادیر ناکافی آنزیم لاکتاز، یعنی شکر اصلی در محصولات لبنی، توانایی هضم لاکتوز را در شما کاهش می دهد. عدم تحمل لاکتوز می تواند موجب ورم، دل پیچه، اسهال و باد اضافی معده شود.

2-گاهی مسمومیت می تواند شبیه واکنش حساسیت عمل کند. باکتری های تن ماهی و ماهی های خراب دیگر هم می توانند سمی ایجاد کنند که باعث واکنش های مضر می شود.

بعضی از افراد بعد از خوردن مکمل های خاص واکنش های گوارشی و علائم دیگر را تجربه می کنند. به عنوان مثال، سولفیت های مورد استفاده برای حفظ میوه های خشک، مواد غذایی کنسرو شده و شراب می توانند باعث حملات آسم در افراد حساس شوند.

3- مسمومیت هیستامینی : برخی از ماهی ها، مانند ماهی تن و ماهی خال خالی، که درست در یخچال نگهداری نمی شوند و حاوی مقادیر بالایی از باکتری هستند هم ممکن است حاوی مقادیر بالای هیستامین باشند که علائم شبیه حساسیت غذایی ایجاد می کنند. به جای واکنش حساسیت، به آن سمیت هیستامین و یا مسمومیت اسکومبروئیدی گفته می شود.

4- بیماری سلیاک: اگرچه بیماری سلیاک گاهی اوقات به عنوان حساسیت گلوتن شناخته می شود، اما به آنافیلاکسی منجر نمی شود. مانند آلرژی غذایی، شامل پاسخ سیستم ایمنی بدن است، اما واکنشی منحصر به فرد است که پیچیده تر از حساسیت ساده است.

این بیماری گوارشی مزمن با مصرف پروتئین گلوتن، پروتئین موجود در نان، ماکارونی، کلوچه ها و بسیاری از مواد غذایی دیگر حاوی گندم، جو یا چاودار ایجاد می شود.اگر بیماری سلیاک داشته باشید و غذاهای حاوی گلوتن را بخورید، واکنش ایمنی رخ می دهد که موجب آسیب به سطح روده کوچک شما و باعث ناتوانی در جذب مواد مغذی خاص می شود. 

آشنایی با عوامل خطرساز حساسیت غذایی

1- سابقه خانوادگی: اگر آسم، اگزما، کهیر یا حساسیت هایی مانند تب یونجه در خانواده شما رایج باشند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به حساساین بیماری و مشکل هستید.

2- اگر از قبل حساسیت داشتید ، ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به حساسیت های دیگر باشید. به طور مشابه، اگر مبتلا به واکنش های حساسیت دیگر مانند تب یونجه یا اگزما باشید، خطر ابتلا به حساسیت به این مشکل بیشتر می شود.

3- سن : این مشکل در کودکان، به خصوص کودکان نوپا و نوزادان، شایع تر است. همان طور که بزرگ تر می شوید، سیستم گوارش شما بالغ می شود و بدن به احتمال زیاد غذا یا مواد غذایی را که باعث حساسیت می شوند جذب نمی کند.خوشبختانه، به طور معمول، حساسیت کودکان به شیر، سویا، گندم و تخم مرغ وقتی بزرگ شوند از بین می رود.

4- آسم:آسم و حساسیت معمولاً با هم اتفاق می افتند. در این صورت، بیشتر احتمال دارد هم علائم حساسیت غذایی و هم علائم آسم شدید باشند.

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به واکنش آنافیلاکسی را افزایش دهند عبارتند از:

داشتن سابقه آسم

تأخیر در استفاده از اپی نفرین برای درمان

نبود کهیر یا سایر علائم پوستی

عوارض جانبی

آنافیلاکسی:که واکنش حساسیت تهدید کننده زندگی است.

درماتیت آتوپیک (اگزما): ممکن است باعث واکنش پوستی مانند اگزما شود.

جلوگیری از ابتلا به آلرژی غذایی

بهترین روش برای جلوگیری از واکنش های حساسیت، شناختن و اجتناب از مواد غذایی است که علائم و نشانه های حساسیت را ایجاد می کنند. برای بعضی از افراد، این مسئله کمی آزاردهنده است، اما برای برخی دیگر خیلی سخت تر است. همچنین، بعضی غذاها، مانند مواد استفاده شده در غذاهای خاص، ممکن است به خوبی مخفی شده باشند. این مسئله به خصوص در رستوران ها و دیگر محیط های اجتماعی صادق است.

اگر می دانید حساسیت دارید ، این مراحل را دنبال کنید :

1- بدانید چه می خورید و چه می نوشی : حتماً برچسب های غذایی را با دقت بخوانید.

2- اگر قبلاً واکنش شدید داشته اید، دستبند یا گردنبند هشدار پزشکی بپوشید. در صورتی که واکنش رخ داد و قادر به برقراری ارتباط نبودید، به دیگران بفهمانید حساسیت دارید.

3- در مورد تجویز اپی نفرین اضطراری با پزشک خود صحبت کنید: اگر در معرض خطر واکنش شدید حساسیت هستید، ممکن است لازم باشد یک دستگاه تزریق خودکار اپی نفرین (Adrenaclick، EpiPen) همراه داشته باشید.

4- در رستوران ها مراقب باشید: مطمئن شوید که پیشخدمت یا سرآشپز شما آگاه است که غذایی را که به آن حساسیت دارید نمی توانید بخورید و باید کاملاً مطمئن باشید که غذای مورد نظر شما حاوی آن نیست. همچنین مطمئن شوید که مواد غذایی بر روی سطوح و یا در قابلمه هایی که حاوی آن نوع مواد غذایی هستند که به آنها حساسیت دارید، آماده نشده است.

5- قبل از خروج از خانه، غذا و تنقلات تهیه کنید: در صورت لزوم، هنگام مسافرت یا رفتن به مراسم ها، دستگاه خنک کننده ای پر را با مواد غذایی عاری از آلرژن با خود ببرید. اگر نمی توانید در مهمانی کیک یا دسر بخورید، خوراکی تأییدشده ای همراه خود ببرید.

پیشگیری از حساسیت غذایی در کودکان

اگر فرزند شما این حساسیت دارد ، برای اطمینان از ایمنی او این اقدامات احتیاطی را انجام دهید:

1- افراد اصلی را مطلع کنید که فرزند شما حساسیت غذایی دارد. با کارکنان مدرسه، والدین دوستان فرزندتان و سایر بزرگسالانی که به طور مرتب با فرزند شما ارتباط برقرار می کنند صحبت کنید. تأکید می کنم که واکنش حساسیت می تواند تهدید کننده حیات باشد و نیاز به اقدام فوری دارد. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما هم بداند که هر زمان به غذا واکنش نشان داد، حتماً درخواست کمک کند.

2- علائم را توضیح دهید: به بزرگسالانی که با فرزند شما وقت می گذرانند آموزش دهید چگونه علائم و نشانه های واکنش حساسیت را تشخیص دهند.

3- برنامه عملی بنویسید: در این برنامه باید توضیح دهید وقتی فرزند شما به مواد غذایی واکنش نشان می دهد، چگونه باید از او مراقبت کنند. یک نسخه از این برنامه را به کسانی که مراقب فرزند شما هستند و بر او نظارت دارند ارائه دهید.

4- کاری کنید فرزندتان دستبند یا گردنبند هشدار پزشکی را همیشه همراه داشته باشد: این هشدار لیستی از علائم حساسیت کودک را نشان می دهد و توضیح می دهد که دیگران چگونه می توانند در شرایط اضطراری کمک های اولیه ارائه دهند. 

نحوه تشخیص حساسیت غذایی

هیچ آزمایشی برای تایید یا رد این مشکل وجود ندارد. پزشک قبل از تشخیص، تعدادی از عوامل را در نظر خواهد گرفت. این عوامل عبارتند از:

1- سابقه دقیق علائم خود را به پزشک خود بدهید، کدام غذاها و چقدر از آنها ظاهراً باعث بروز مشکلات می شوند.

2- اطلاعات مربوط به اعضای خانواده را اعم از هر نوع حساسیتی که دارند، با پزشک اشتراک بگذارید.

3- معاینه دقیق اغلب می تواند سایر مشکلات پزشکی را شناسایی و یا احتمال آنها را حذف کند.

4- آزمایش پوستی می تواند واکنش شما را به غذای خاص مشخص کند. در این آزمایش، مقدار کمی از مواد غذایی مشکوک روی پوست ساعد و یا کمر قرار می دهند. سپس پزشک با سوزن کمی پوست را سوراخ می کند تا مقدار کمی از مواد زیر پوست شما برود.اگر به ماده خاصی که مورد آزمایش قرار می گیرد، حساسیت داشته باشد، پوست ورم می کند یا واکنش ایجاد می شود. به یاد داشته باشید، تنها واکنش مثبت به این آزمایش برای تایید این مشکل کافی نیست.

5- آزمایش خون می تواند پاسخ سیستم ایمنی را با اندازه گیری آنتی بادی مرتبط با حساسیت با نام ایمونوگلوبولین ائی (IgE) اندازه گیری کند.

6- ممکن است از شما خواسته شود به مدت یک یا دو هفته غذاهای مضر را حذف کنید و سپس این مواد غذایی را تک تک به رژیم خود اضافه کنید. این فرایند می تواند کمک کند علائم مربوطه را به غذاهای خاص ربط دهید. با این حال، رژیم های حذف ، بدون خطا نیستند.

7- چالش مواد غذایی خوراکی: در طول این آزمایش، که در مطب پزشک انجام می شود، به شما مقادیر کمی از مواد غذایی که مشکوک به ایجاد نشانه های حساسیت در شما هستند، داده می شود که مقدار آن به تدریج افزایش می یابد. اگر در طی این آزمایش هیچ واکنشی نداشته باشید، ممکن است بتوانید این غذا را دوباره وارد رژیم غذایی خود کنید.

آشنایی با نحوه درمان آلرژی غذایی

تنها راه جلوگیری از واکنش های حساسیت ، اجتناب از غذاهایی است که علائم و نشانه هایی در شما ایجاد می کنند. با این وجود، به رغم تمام تلاش های شما، ممکن است با مواد غذایی که موجب واکنش می شوند برخورد کنید.

برای واکنش حساسیتی جزئی، داروهای ضد هیستامین بدون نسخه یا تجویز شده ممکن است به کاهش علائم کمک کنند. این داروها را می توان پس از قرار گرفتن در معرض غذای حساسیت زا مصرف کرد تا به کاهش خارش یا کهیر کمک کنند. با این حال، آنتی هیستامین ها نمی توانند واکنش حساسیت شدید را درمان کنند.

برای واکنش حساسیتی شدید، ممکن است لازم باشد اپی نفرین را به صورت اضطراری تزریق کنید یا به بخش اورژانس مراجعه کنید. بسیاری از افراد مبتلا به حساسیت دستگاه تزریق خودکار اپی نفرین (Adrenaclick، EpiPen) دارند. این دستگاه ترکیبی از سرنگ و سوزن پنهان شده است که وقتی آن را به ران خود فشار می دهید، دوز مشخصی از دارو را تزریق می کند.

اگر پزشک تزریق کننده خودکار اپی نفرین را برای شما تجویز کرده است:

1- مطمئن شوید که می دانید که چگونه از تزریق کننده خودکار استفاده کنید. همچنین اطمینان حاصل کنید که افراد نزدیک به شما می دانند که چگونه دارو را تزریق کنند تا اگر در وضعیت اضطراری آنافیلاکسی همراه شما باشند، بتوانند زندگی شما را نجات دهند.

2- همیشه آن را به همراه داشته باشید: شاید بد نباشد یک تزریق کننده خودکار اضافی در ماشین یا در میز کار خود داشته باشید.

3- همیشه حتماً اپی نفرین را قبل از تاریخ انقضایش جایگزین کنید؛ وگرنه ممکن است به درستی کار نکند.

درمان های تجربی آلرژی غذایی

در حالی که پژوهش های مداوم برای پیدا کردن درمان های بهتر برای کاهش علائم حساسیت غذایی و جلوگیری از حملات حساسیتی وجود دارد، هیچ درمان اثبات شده ای وجود ندارد که بتواند از علائم جلوگیری و یا آن را به طور کامل تسکین دهد.

درمان ضد ایمونوگلوبولین ائی: داروی اومالیزوماب (Xolair) با توانایی بدن برای استفاده از ایمونوگلوبولین ائی تداخل می کند. این دارو در حال حاضر برای درمان آسم حساسیتی و حساسیت غذایی مورد بررسی قرار گرفته است.این درمان هنوز هم تجربی تلقی می شود و تحقیقات بیشتری باید برای اطمینان از ایمنی طولانی مدت دارو انجام شود. این دارو با افزایش خطر آنافیلاکسی همراه است.

درمان ایمنی دهانی: محققان در حال مطالعه استفاده از درمان ایمنی دهانی به عنوان درمانی برای این مشکل و بیماری بوده اند. دوزهای اندک از غذایی که به آن حساسیت دارید را باید ببلعید یا آن را زیر زبان خود قرار دهید (زیرزبانی). مقدار غذای عامل حساسیت به تدریج افزایش می یابد.

حتی در افراد مبتلا به حساسیت به بادام زمینی، تخم مرغ و شیر، نتایج اولیه امیدوارکننده به نظر می رسند.

اما تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا اطمینان حاصل شود که این درمان ایمن است.

قرار گرفتن زودرس در معرض مواد غذایی: در گذشته، به طور کلی توصیه می شد که کودکان از خوردن غذاهای آلرژی زا خودداری کنند تا احتمال ابتلا به حساسیت ها کاهش یابد. اما در مطالعات جدید، نوزادان پرخطر، مانند نوزادان مبتلا به آلرژی بادام زمینی برای مصرف مواد بادام زمینی از 4 ماهگی تا 5 سالگی انتخاب شدند.

محققان دریافتند که کودکان پرخطری که مدام پروتئین بادام زمینی، مانند کره بادام زمینی یا میان وعده هایی با طعم بادام زمینی مصرف می کردند، 70 تا 86 درصد احتمال ابتلا به حساسیت بادام زمینی کمتری داشتند.

درمان خانگی آلرژی غذایی

فرض نکنید غذایی حاوی مواد آلرژی زا نیست.همیشه برچسب های غذایی را بخوانید تا مطمئن شوید که حاوی مواد تشکیل دهنده ای که به آنها حساسیت دارید نیستند. حتی اگر فکر می کنید می دانید چه چیزی در غذا است، برچسب را بررسی کنید. مواد تشکیل دهنده گاهی اوقات تغییر می کنند. برچسب ها باید به روشنی فهرستی از اینکه آیا حاوی آلرژن های غذایی رایج هستند ارائه دهند. برچسب ها را به دقت بخوانید تا از منابع رایج آلرژن های غذایی مانند شیر، تخم مرغ، بادام زمینی، آجیل درختی، ماهی، صدف، سویا و گندم خودداری کنید.

وقتی شک دارید، بگویید نه. در رستوران ها و دورهمی های اجتماعی، همیشه در معرض خطر هستید که ممکن است مواد غذایی را که به آن حساسیت دارید بخورید. بسیاری از افراد جدی بودن واکنش غذایی حساسیتی را درک نمی کنند و ممکن است متوجه نشوند که مقدار کمی از مواد غذایی ممکن است باعث ایجاد واکنش شدید در برخی افراد شود.در صورت وجود هرگونه سوء ظن در مورد اینکه غذایی ممکن است حاوی چیزی باشد که به آن حساسیت دارید، اصلاً از آن نخورید.

اگر فرزند شما همچین مشکلی دارد، از خویشاوندان، پرستاران کودک، معلمان و سایر مراقبان او کمک بگیرید. اطمینان حاصل کنید که آنها درک می کنند چقدر برای کودک شما مهم است که از غذای حساسیتی اجتناب کند و بدانند در شرایط اضطراری چه باید انجام دهند.مهم است به آن ها اطلاع دهید که می توانند برای جلوگیری از واکنش در وهله اول چه اقداماتی انجام دهند، از قبیل شستن دست ها و تمیز کردن هر سطحی که ممکن است با غذای حساسیت زا تماس پیدا کند. 

آشنایی درمان های دیگر برای حساسیت غذایی

تحقیقات در زمینه درمان این مشکل ، محدود است. با این حال، بسیاری از مردم آنها را امتحان می کنند و ادعا می کنند که درمان های مفید هستند.طب سوزنی برای درمان کهیر سودمند واقع شده است، اگرچه انجام تحقیقات بیشتر برای تأیید این یافته ها ضروری است. اگر تصمیم دارید از یکی از این درمان ها استفاده کنید، حتماً این خدمات را از شخص باتجربه که مجوز دارد دریافت کنید.

مقابله و حمایت

حساسیت می تواند مدام در خانه، مدرسه و ... باعث نگرانی شما شود. فعالیت های روزانه که برای اغلب خانواده ها آسان هستند، مانند خرید و تهیه مواد غذایی، می توانند برای خانواده ها و کسانی که با آلرژی های غذایی درگیر هستند، استرس ایجاد کنند.

این استراتژی ها را در ذهن داشته باشید تا به مدیریت استرس ناشی از حساسیت فرزند خود کمک کنید.

با دیگران ارتباط برقرار کنید؛ فرصت برای بحث درباره حساسیت های غذایی و تبادل اطلاعات با دیگران که نگرانی های مشترکی با شما دارند، بسیار مفید خواهد بود. بسیاری از سایت های اینترنتی و سازمان های غیرانتفاعی اطلاعات و انجمن هایی برای بحث در مورد آلرژی ارائه می دهند. بعضی از آنها به طور خاص برای والدین کودکان مبتلا به حساسیت هستند.

به اطرافیان خود آموزش دهید. اطمینان حاصل کنید که خانواده و مراقبان، از جمله پرستاران کودک و کارکنان مدرسه، درک کاملی از حساسیت غذایی کودک شما داشته باشند.

با قلدری مقابله کنید. کودکان اغلب به علت آلرژی در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. بحث کردن در مورد حساسیت کودک با کارکنان مدرسه به میزان قابل توجهی خطر اینکه فرزند شما هدف قلدری قرار گیرد را کاهش می دهد. 

زمان مراجعه به پزشک

اگر بعد از خوردن غذا، دچار علائم حساسیت شدید، به پزشک یا متخصص آلرژی مراجعه کنید.

وقتی واکنش در حال رخ دادن است، به پزشک مراجعه کنید، این کار به تشخیص بهتر پزشک کمک می کند.

اگر دچار هر کدام از نشانه ها یا علائم آنافیلاکسی شدید، به دنبال درمان اضطراری آن باشید. این علائم عبارتند از:

گرفتگی مسیر تنفسی به طوری که نفس کشیدن دشوار شود.

شوک با کاهش شدید فشار خون

ضربان شدید

سرگیجه 

آماده شدن برای مراجعه به پزشک

از آنجا که وقت ملاقات با پزشک ممکن است کوتاه باشد و به دلیل اینکه اغلب مطالب زیادی هست که باید به آنها پرداخت، بهتر است از قبل آماده باشید. این ها برخی از اطلاعاتی هستند که به شما کمک می کنند برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

هر گونه علائمی که داشته اید را بنویسید: از جمله مواردی که ممکن است به دلیل مراجعه شما به پزشک ربطی نداشته باشند.

اطلاعات کلیدی شخصی از جمله هر تنش اساسی یا تغییرات اخیر زندگی خود را یادداشت کنید.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

در صورت امکان، یکی از اعضای خانواده را همراه خود ببرید. گاهی اوقات ممکن است دشوار باشد که تمام اطلاعاتی را که در طول یک قرار ملاقات با پزشک به شما ارائه می شود به خاطر بسپارید. کسی که همراه شما است ممکن است چیزی را که شما نشنیده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

سوالاتی که باید از پزشک بپرسید

 آماده کردن لیستی از سؤالات به شما کمک خواهد کرد که بیشترین استفاده را از وقت کنید.

سوالات خود را از مهم ترین تا کم اهمیت ترین یادداشت کنید تا اگر زمان تمام شد، سؤال های مهم را پرسیده باشید. 

سوالات اساسی که می توانید از پزشک بپرسید عبارتند از:

آیا مشکل من به خاطر آلرژی یا واکنشی دیگر ایجاد می شود؟

چه نوع آزمایش هایی نیاز دارم؟

آیا مشکل من موقت یا طولانی مدت است؟

چه نوع درمان هایی در دسترس هستند و شما کدام را توصیه می کنید؟

روش های جایگزین روش اصلی که شما پیشنهاد می کنید کدامند؟

من بیماری های دیگری هم دارم. چگونه می توانم آن ها را با هم مدیریت کنم؟

آیا محدودیت های غذایی وجود دارد که من باید آنها را رعایت کنم؟

آیا جایگزین عمومی برای داروهایی که برای من تجویز می کنید وجود دارد؟

اگر کودک شما دچار حساسیت می شود ، ممکن است بپرسید:

آیا احتمال دارد حساسیت کودک من با افزایش سن از بین برود؟

آیا غذاهایی که باعث علائم حساسیت در کودک من می شوند جایگزین دارند؟ 

مشاوره آنلاین آلرژی در زوپ

سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد

آمادگی برای پاسخ دادن به سوالات پزشک باعث صرفه جویی در وقت می شود.

اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟

علائم شما چقدر شدید بودند؟

چقدر طول کشید تا علائم ظاهر شوند؟

آیا داروهای ضد حساسیت بدون نسخه مانند آنتی هیستامین ها را مصرف کرد ه اید ؟

در صورت مصرف آیا آن ها به شما کمک می کردند؟

آیا واکنش شما همیشه به غذای خاصی ایجاد می شود؟

قبل از واکنش چه میزان غذا خوردید؟

آیا غذایی که باعث واکنش شد پخته یا خام بود؟

چه چیزی باعث بهبود و یا بدتر شدن علائم شما می شود؟