زنان ، زایمان و نازایی
ناباروری به معنای تلاش ناموفق برای باردار شدن (با آمیزش جنسی مکرر) به مدت حداقل یک سال تعریف می شود. میلیون ها زوج در ایالات متحده با مشکلات ناباروری در زنان، ناباروی در مردان یا ترکیبی از این دو دست به گریبانند. بین 10 تا 18 درصد زوجین برای باردار شدن یا زایمان موفق با مشکل مواجه هستند.یک سوم موارد ناباروی به دلیل عوامل زنانه، یک سوم به دلیل عوامل مردانه و یک سوم باقی مانده هم به علت موارد ناشناخته یا ترکیبی از عوامل مردانه و زنانه است.تشخیص دلایل ناباروری زنان ممکن است با دشواری هایی همراه باشد. بسته به علت ناباروی، درمان های متعددی برای این مشکل وجود دارد. بسیاری از زوجین نابارور بدون استفاده از روش های درمانی به تلاش برای بچه دار شدن ادامه می دهند. در حدود 95 درصد موارد، زوجین پس از 2 سال تلاش، موفق به بچه دارشدن می شوند.
آشنایی با علائم ناباروری
ناتوانی در باردار شدن نشانه اصلی ناباروری است. دوره قاعدگی بسیار طولانی (35 روز یا بیشتر) یا بسیار کوتاه (کمتر از 21 روز) یا نامنظم یا پریود نشدن ممکن است حاکی از عدم تخمک گذاری باشد. ممکن است هیچ نشانه بیرونی دیگر در کار نباشد.
چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد
اینکه چه زمانی باید سراغ پزشک رفت ممکن است به سن شما بستگی داشته باشد:
تا 35 سالگی، اغلب پزشکان توصیه می کنند که پیش از شروع هرگونه درمانی، حداقل یک سال برای باردار شدن سعی کنید.
اگر 35 تا 40 ساله هستید، بعد از شش ماه تلاش ناموفق، بهتر است موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
اگر بیشتر از 40 سال دارید، ممکن است پزشک شما بلافاصله روند آزمایش یا درمان را آغاز کند.
در صورت وجود سابقه پریودهای نامنظم یا دردناک، بیماری التهابی لگن، سقط جنین مکرر، سابقه درمان سرطان یا اندومتریوز در شما یا همسر شما، ممکن است پزشک بلافاصله بخواهد روند آزمایش یا درمان را آغاز کند.
علت ایجاد ناباروری
عوامل زیر در باردار شدن ضروری اند:
باید تخمک گذاری صورت پذیرد. برای باردار شدن، تخمدان ها باید تخمک را طی فرآیندی به نام تخمک گذاری، تولید و آزاد کنند. پزشک می تواند در ارزیابی چرخه های قاعدگی و تایید تخمک گذاری کمک کند.
شریک زندگی شما باید اسپرم تولید کند. در اغلب موارد این موضوع مشکل زا نیست مگر اینکه شریک زندگی شما سابقه بیماری یا جراحی داشته باشد. پزشک با انجام آزمایش های ساده ای می تواند سلامت اسپرم های شریک زندگی شما را ارزیابی کند.
باید آمیزش مرتب داشته باشید. طی دوران بارورسازی باید آمیزش جنسی منظم داشته باشید. پزشک می تواند درباره بهترین و مناسب ترین زمان برای بدن شما برای بارور شدن شما را راهنمایی کند.
باید لوله های فالوپ باز و رحم در حالت طبیعی باشد. تخمک و اسپرم در لوله های فالوپ به هم می رسند و رویان برای رشد به رحمی سالم نیاز دارد.
برای وقوع حاملگی تمام مراحل فرآیند تولید مثل انسان باید به درستی اتفاق بیفتد. مراحل این فرآیند به شرح زیر است:
یکی از دو تخمدان یک تخمک بالغ آزاد کند.
لوله فالوپ تخمک را به درون خود می کشد.
اسپرم از طریق گردن رحم به سمت رحم شنا کند و وارد لوله فالوپ شود تا برای لقاح به تخمک برسد.
تخمک بارور شده از طریق لوله فالوپ به سمت رحم می رود.
تخمک بارور شده درون رحم لانه می گزیند و رشد می کند.
در زنان عوامل زیادی می تواند این فرآیند را در مراحل مختلف مختل کند. ناباروری زنان ناشی از یک یا تعدادی از عوامل زیر است.
اختلالات تخمک گذاری
اختلالات تخمک گذاری به معنای عدم تخمک گذاری یا تخمک گذاری نامکرر است که حدود یک چهارم از ناباروری ها را باعث می شود. مسائل مربوط به تنظیم هورمون های تولیدمثلی توسط هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز یا مشکلاتی در تخمدان می تواند سبب اختلالات تخمک گذاری شود.
سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS). PCOS تعادل هورمونی را بر هم می زند و بر تخمک گذاری تاثیر می گذارد. PCOS با مقاومت به انسولین و چاقی، رشد غیرطبیعی مو در صورت یا دیگر بخش های بدن و آکنه مرتبط است. این سندرم عمده ترین دلیل ناباروری زنان است.
اختلال عملکرد هیپوتالاموس. دو هورمون محرک فولیکول (FSH) و لوتئینه کننده (LH) که توسط غده هیپوفیز تولید می شوند، مسئول تخمک گذاری ماهانه هستند. استرس بیش از حد جسمی یا عاطفی، وزن خیلی زیاد یا کم، یا افزایش و کاهش چشمگیر در وزن می تواند در تولید این هورمون ها اختلال ایجاد کند و بر تخمک گذاری تاثیر بگذارد. شایع ترین نشانه های آن پریودهای نامنظم یا عدم پریود شدن است.
نارسایی زودرس تخمدان. این اختلال که نارسایی اولیه تخمدان هم نامیده می شود، معمولا در اثر پاسخ خودایمنی یا از بین رفتن زود هنگام تخمک ها از تخمدان (احتمالا به دلایل ژنتیکی یا در اثر شیمی درمانی) ایجاد می شود. در نتیجه تخمدان دیگر تخمک تولید نمی کند و تولید استروژن در زنان کمتر از 40 سال را کاهش می دهد.
ازدیاد پرولاکتین: غده هیپوفیز می تواند باعث تولید بیش از حد پرولاکتین (هایپرپرولاکتینمی) شود که تولید استروژن را کاهش می دهد و ممکن است باعث ناباروری شود. این امر ممکن است ناشی از دارو هایی باشد که برای سایر بیماری ها، عمدتا بیماری های مرتبط با غده هیپوفیز، مصرف می کنید.
اندومتریوز زمانی رخ می دهد که بافتی که به طور طبیعی در رحم رشد می کند در مکان های دیگر کاشته شود و رشد کند. این رشد اضافی بافت و از بین بردن آن از طریق جراحی، می تواند باعث ایجاد زخم شود که ممکن است لوله های فالوپ را مسدود کند و جلوی ادغام اسپرم و تخمک را بگیرد.
دلایل رحمی یا گردنی
دلایل رحمی و گردنی متعددی می تواند از طریق مداخله با لانه گزینی یا افزایش احتمال سقط جنین، روی باروری تاثیر بگذارد:
پولیپ یا تومورهای خوش خیم (فیبروم ها یا تومورهای متشکل از بافت عضلانی) در رحم شایع هستند. برخی از آنها می توانند با مسدود کردن لوله های فالوپ یا مداخله در لانه گزینی روی باروری تاثیر بگذارند. با این حال، بسیاری از زنانی که فیبروم یا پولیپ دارند باردار می شوند.
ایجاد زخم اندومتریوز یا التهاب داخل رحم می تواند لانه گزینی را مختل کند.
ناهنجاری های رحمی که از بدو تولد وجود دارند، مانند رحمی با شکل غیرطبیعی، می تواند در روند باردار شدن یا باردار ماندن مشکل ایجاد کند.
تنگی گردنی، باریک شدن گردن رحم، می تواند در اثر ناهنجاری موروثی یا آسیب به گردن رحم ایجاد شود.
گاهی اوقات گردن رحم نمی تواند بهترین نوع مخاط را ایجاد کند تا اسپرم ها بتوانند از گردن رحم به داخل رحم حرکت کنند.
عوامل خطرساز ناباروری
عوامل خاصی ممکن است شما را در معرض خطر بالاتر ناباروری قرار دهد، از جمله:
سن. با افزایش سن کیفیت و کمّیت تخمک های زنان سیر نزولی پیدا می کند. در اواسط دهه 30 سالگی، روند کاهش فولیکول سرعت می یابد و در نتیجه کیفیت و تعداد تخمک ها کاهش می یابد. این موضوع لقاح را دشوارتر می کند و خطر سقط جنین را افزایش می دهد.
سیگار کشیدن. سیگار کشیدن علاوه بر آسیب رساندن به گردن رحم و لوله های فالوپ، خطر سقط جنین و بارداری خارج رحمی را افزایش می دهد. همچنین تصور می شود که تخمدان های شما را مسن تر می کند و باعث تحلیل رفتن زودهنگام تخمک ها می شود. قبل از شروع درمان باروری سیگار کشیدن را متوقف کنید.
وزن. اضافه وزن یا کم وزنی چشمگیر ممکن است تخمک گذاری طبیعی را تحت تاثیر قرار دهد. رسیدن به یک شاخص توده بدنی سالم (BMI) ممکن است دفعات تخمک گذاری و احتمال بارداری را افزایش دهد.
سابقه جنسی. عفونت های منتقل شونده از راه جنسی مانند کلامیدیا و سوزاک می توانند به لوله های فالوپ آسیب وارد کنند. داشتن رابطه جنسی محافظت نشده با چندین شریک جنسی خطر ابتلا به عفونت منتقل شونده از راه جنسی را افزایش می دهد که ممکن است بعدا به مشکلات باروری منجر شود.
الکل. روزانه نباید بیشتر از یک لیوان یا بطری نوشیدنی الکلی بنوشید.
پیشگیری از ناباروری
برای زنانی که تصمیم دارند به زودی یا در آینده باردار شوند، این نکات می تواند به بهینه سازی باروری کمک کند:
وزن طبیعی خود را حفظ کنید: زنان دارای اضافه وزن و کم وزنی در معرض خطر ابتلا به اختلالات تخمک گذاری هستند. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، در حد متوسط ورزش کنید. ورزش شدید، بیش از پنج ساعت در هفته با کاهش تخمک گذاری همراه است.
ترک سیگار: تنباکو تاثیرات منفی زیادی روی باروری، سلامت عمومی و سلامت جنین دارد. اگر سیگار می کشید و قصد باردار شدن دارید، همین حالا سیگار را کنار بگذارید.
از الکل اجتناب کنید: مصرف زیاد الکل ممکن است منجر به کاهش باروری شود و هر میزانی از مصرف الکل می تواند بر سلامت جنین در حال رشد تاثیر بگذارد. اگر قصد باردار شدن دارید، از مصرف الکل اجتناب کنید و در دوران بارداری الکل مصرف نکنید.
استرس را کاهش دهید: برخی از مطالعات نشان داده اند که درمان ناباروری در زوج هایی که تحت استرس روانی قرار دارند، نتایج ضعیف تری دارد. اگر می توانید قبل از بارداری راهی برای کاهش استرس در زندگی خود پیدا کنید.
مصرف کافئین را محدود کنید: تحقیقات نشان می دهد که محدود کردن مصرف کافئین به کمتر از 200 میلی گرم در روز، نباید در توانایی شما در بارداری تاثیری بگذارد. این میزان کافئین برابر با یک تا دو فنجان قهوه با گنجایش 6 تا 8 اونس در روز است.
تشخیص ناباروری
آزمایش تخمک گذاری. کیت خانگی و بدون نسخه پیشبینی تخمک گذاری، افزایش هورمون لوتئین کننده (LH) قبل از تخمک گذاری را تشخیص می دهد. آزمایش خون برای پروژسترون - هورمونی که پس از تخمک گذاری تولید می شود - نیز می تواند ثابت کند که شما در حال تخمک گذاری هستید. این روش همچنین می تواند سطوح هورمون های دیگر مانند پرولاکتین را بررسی کند.
عکس برداری از رحم و لوله های آن. در طی عکس برداری از رحم و لوله های آن (هیستروسالپنگوگرافی)، کنتراست اشعه ایکس به رحم شما تزریق می شود و از آن برای تشخیص ناهنجاری ها در حفره رحم استفاده می شود. این آزمایش همچنین تعیین می کند که آیا مایع از رحم عبور می کند و از لوله های فالوپ شما جریان می یابد یا خیر. اگر ناهنجاری هایی پیدا شود به احتمال زیاد نیاز به ارزیابی بیشتر دارید. در تعداد معدودی از زنان این آزمایش، احتمالا با راندن و باز کردن لوله های فالوپ، می تواند باروری را بهبود ببخشد.
آزمایش ذخیره تخمدان. این آزمایش به تعیین کیفیت و کمّیت تخمک های موجود برای تخمک گذاری کمک می کند. زنانی که در معرض تهی شدن ذخیره تخمک قرار دارند از جمله زنان بالای 35 سال ممکن است این مجموعه آزمایش های خون و تصویربرداری را انجام دهند.
آزمایش هورمون های دیگر. سایر آزمایش های هورمونی سطوح هورمون های تخمک گذاری و همچنین هورمون های تیروئید و هیپوفیز را بررسی می کند که فرآیندهای تولیدمثلی را کنترل می کنند.
آزمایش های تصویربرداری. سونوگرافی لگن به دنبال بیماری لوله رحمی یا فالوپ است. گاهی اوقات از سونوهیستروگرافی که به آن سونوگرافی تزریق محلول نمکی نیز می گویند، برای دیدن جزئیاتی در داخل رحم استفاده می شود که در سونوگرافی منظم قابل رویت نیست.
لاپاروسکوپی. این جراحی با حداقل تهاجم شامل ایجاد برشی کوچک در زیر ناف شما و قرار دادن یک دستگاه مشاهده نازک برای بررسی لوله های فالوپ، تخمدان ها و رحم شما است. لاپاراسکوپی ممکن است اندومتریوز، زخم، انسداد یا بی نظمی های لوله های فالوپ و مشکلات مربوط به تخمدان ها و رحم را تشخیص دهد.
آشنایی با درمان ناباروری
درمان این بیماری به علت، سن، مدت زمان نابارور بودن و ترجیحات شخصی شما بستگی دارد. از آنجا که ناباروری اختلالی پیچیده است، درمان شامل الزامات چشمگیر مالی، جسمی، روانی و زمانی است.
داروهای باروری به طور کلی مانند هورمون های طبیعی (هورمون محرک فولیکول (FSH) و هورمون لوتئین کننده (LH)) برای ایجاد تخمک گذاری کار می کنند. داروهای باروری می تواند شامل موارد زیر باشد:
کلومیفن سیترات: کلومیفن سیترات مصرف خوراکی دارد و از آنجا که سبب می شود غده هیپوفیز FSH و LH بیشتری ترشح کند محرک تخمک گذاری می شود و باعث رشد فولیکول تخمدان حاوی تخمک می شود.
گنادوتروپین ها: به جای تحریک غده هیپوفیز برای ترشح هورمون های بیشتر، این درمان های تزریقی مستقیما تخمدان را تحریک می کنند تا چندین تخمک تولید کند. داروهای گنادوتروپین شامل گنادوتروپین یائسگی انسان یا hMG (منوتروپین) و FSH (گونال اف، فویلیستیم ای کیو، براول) است. یکی دیگر از گنادوتروپین ها، گنادوتروپین جفتی انسان (اوویترل، پرگنیل) است که برای بالغ شدن تخم ها و تحریک ترشح آنها در زمان تخمک گذاری استفاده می شود. نگرانی هایی در مورد خطر بیشتر چندقلوزایی و زایمان زودرس، با استفاده از گنادوتروپین وجود دارد.
متفورمین: معمولا در زنانی که در آنها PCOS تشخیص داده شده است، زمانی از متفورمین استفاده می شود که مقاومت به انسولین دلیلی شناخته شده یا مشکوک برای ناباروری باشد. متفورمین به بهبود مقاومت به انسولین کمک می کند که می تواند احتمال تخمک گذاری را بهبود بخشد.
لتروزول: لتروزول (فمارا) به دسته ای از داروها متعلق است که به عنوان مهارکننده های آروماتاز شناخته می شوند و با روشی مشابه با کلومیفن عمل می کنند. لتروزول ممکن است سبب تخمک گذاری شود. با این حال، تاثیر این دارو بر اوایل دوران بارداری هنوز مشخص نیست، بنابراین به اندازه سایر داروها برای القاء تخمک گذاری استفاده نمی شود.
بروموکریپتین: در هنگام بروز مشکلات تخمک گذاری ناشی از تولید بیش از حد پرولاکتین (هایپرپرولاکتینمی) توسط غده هیپوفیز، ممکن است از بروموکریپتین (سیکلوس)، آگونیست دوپامین استفاده شود.
خطرات داروهای باروری
چندقلوزایی: داروهای خوراکی خطر نسبتا کمی برای چندقلوزایی (کمتر از 10 درصد) دارند و بیشتر خطر دوقلوزایی را ایجاد می کنند. با داروهای تزریقی شانس شما تا 30 درصد افزایش می یابد. داروهای تزریقی باروری نیز خطر عمده ای در سه یا چندقلوزایی ایجاد می کنند.
سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS). تزریق داروهای باروری برای تحریک تخمک گذاری می تواند باعث OHSS شود که به نوبه خود باعث ایجاد تورم و درد در تخمدان ها می شود. علائم و نشانه ها معمولا بدون نیاز به درمان از بین می روند و شامل درد خفیف شکم، نفخ، تهوع، استفراغ و اسهال می شود.
با این حال اگر باردار شوید ممکن است علائم شما تا چندین هفته طول بکشد. به ندرت ممکن است شکل شدیدتری از OHSS ایجاد شود که می تواند باعث افزایش سریع وزن، بزرگ شدن تخمدان ها همراه با درد، مایع در شکم و تنگی نفس شود.
خطرات طولانی مدت تومورهای تخمدان. بیشتر مطالعات در مورد زنانی که از داروهای باروری استفاده می کنند، نشان می دهد که در صورت وجود، خطرات طولانی مدت کمی وجود دارد. با این حال تعدادی از مطالعات نشان می دهد که زنانی که به مدت 12 ماه یا بیشتر، بدون دستیابی به بارداری موفق، از داروهای باروری استفاده می کنند، ممکن است بعدها در معرض خطر ابتلا به تومورهای بینابینی تخمدان قرار گیرند.
زنانی که هرگز باردار نشده اند بیشتر در معرض خطر تومورهای تخمدان هستند، بنابراین به نظر می رسد که دلیل آن ارتباطی با درمان نداشته باشد و بحث مشکلی اساسی در میان باشد. از آنجا که میزان موفقیت به طور معمول در چند دوره اول درمان بیشتر است، ارزیابی مجدد استفاده از دارو هر چند ماه یک بار و تمرکز بر روی درمان هایی که بیشترین موفقیت را دارند، مناسب به نظر می رسد.
درمان به روش جراحی
روش های جراحی متعددی وجود دارد که می تواند مشکلات را برطرف کند یا باروری زنان را بهبود بخشد. با این حال امروزه به دلیل موفقیت سایر درمان ها، درمان های جراحی برای باروری بسیار نادر است. این درمان ها شامل موارد زیر است:
جراحی لاپاراسکوپی یا هیستروسکوپی: این جراحی ها می توانند ناهنجاری ها را برطرف یا اصلاح کنند و به این ترتیب به شما در بهبود احتمال بارداری کمک کند. جراحی ممکن است شامل اصلاح شکل غیرطبیعی رحم، از بین بردن پولیپ اندومتر رحم و برخی از انواع فیبروم هایی که حفره رحم را بدشکل می کنند، یا از بین بردن چسبندگی لگن یا رحم باشد.
جراحی های لوله ای: اگر لوله های فالوپ شما مسدود شده یا با مایعات پر شوند (هیدروسپلینکس)، پزشک ممکن است عمل جراحی لاپاراسکوپی را برای از بین بردن چسبندگی، گشاد کردن لوله یا ایجاد دهانه جدید برای لوله توصیه کند. این یک جراحی نادر است زیرا معمولا میزان بارداری با IVF بهتر می شود. برای هیدروسپلینکس برداشتن لوله ها (سالپینژکتومی) یا مسدود کردن لوله های نزدیک به رحم می تواند احتمال باردار شدن با IVF را بهبود ببخشد.
متداول ترین روش های کمک به باروری شامل موارد زیر است:
لقاح داخل رحمی (IUI). در طی IUI میلیون ها اسپرم سالم نزدیک به زمان تخمک گذاری درون رحم قرار می گیرند.
فناوری کمک به باروری. این امر شامل بازیابی تخمک های بالغ از یک زن، لقاح آنها با اسپرم مرد در ظرفی در آزمایشگاه، و انتقال رویان ها به رحم پس از لقاح است. IVF موثرترین فناوری کمک به باروری است. چرخه IVF چند هفته طول می کشد و به آزمایش های مکرر خون و تزریقات روزانه هورمون نیاز دارد.
آمادگی برای ملاقات پزشک
برای ارزیابی ناباروری، احتمالا به یک متخصص غدد زایشی (پزشکی که متخصص درمان اختلالاتی است که جلوی باردار شدن زوجین را می گیرد) مراجعه خواهید کرد. پزشک احتمالا می خواهد شما و شریک زندگی شما را ارزیابی کند تا علل و روش های درمانی ناباروری را شناسایی کند.
چرخه های قاعدگی و علائم مرتبط را برای چند ماه ترسیم کنید. در یک تقویم یا یک دستگاه الکترونیکی زمان شروع و توقف پریود و نحوه ظاهر شدن مخاط دهانه رحم خود را ثبت کنید. روزهایی را که با شریک زندگی خود مقاربت داشته اید مشخص کنید.
فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها، دارو گیاهی یا سایر مکمل های مصرفی خود تهیه کنید. دوزها و بسامد زمانی مصرف آنها را درج کنید.
سوابق پزشکی خود را همراه داشته باشید. پزشک شما می خواهد بداند چه آزمایشاتی را انجام داده اید و چه روش های درمانی را قبلا امتحان کرده اید.
یک نوت بوک یا یک دستگاه الکترونیکی همراه خود داشته باشید. ممکن است در ویزیت پزشک اطلاعات زیادی دریافت کنید و ممکن است یادآوری همه آنها دشوار باشد.
سوالاتی که باید از پزشک بپرسید
برخی از سوالات اساسی که باید بپرسید عبارتند از:
اگر به باردار شدن امیدی هست، چه زمان و چند وقت به چند وقت باید مقاربت داشته باشیم؟
آیا تغییراتی در سبک زندگی وجود دارد که با اعمال شان بتوان احتمال باردار شدن را افزایش داد؟
آیا آزمایشی را توصیه می کنید؟ اگر چنین است، چه نوع آزمایشی؟
آیا داروهایی هست که بتواند امکان باردار شدن را افزایش دهد؟
داروها چه عوارض جانبی می توانند ایجاد کنند؟
ممکن است گزینه های درمانی مان را با جزئیات تشریح کنید؟
در شرایط ما چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟
آیا بروشور یا اوراق چاپی دیگری دارید که بتوانیم داشته باشیم؟
چه وب سایت هایی را توصیه می کنید؟
در درخواست از پزشک برای بازگویی مطالب یا طرح سوالات بعدی تردید نکنید.
چه انتظاری از پزشک دارید
سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد
چه مدت است که برای باردار شدن تلاش می کنید؟
چند وقت به چند وقت رابطه جنسی دارید؟
آیا تاکنون باردار شده اید؟ اگر چنین است، نتیجه آن بارداری چه بود؟
آیا تاکنون هرگونه جراحی لگنی یا شکمی داشته اید؟
آیا تاکنون برای هرگونه عارضه مربوط به بیماری های زنان تحت درمان قرار گرفته اید؟
اولین بار در چه سنی پریود شدید؟
به طور متوسط بین شروع یک چرخه قاعدگی و آغاز چرخه قاعدگی بعدی شما، چند روز می گذرد؟
آیا علائم قبل از قاعدگی مانند نازکی پستان، نفخ یا گرفتگی شکمی را تجربه می کنید؟
مقابله و پشتیبانی
رسیدگی به ناباروری زنان می تواند هم از نظر جسمی و هم عاطفی بسیار خسته کننده باشد. برای مقابله با فراز و نشیب های آزمایش و درمان ناباروری، این استراتژی ها را در نظر بگیرید:
آماده باشید. عدم اطمینان از آزمایش و درمان های ناباروری می تواند استرس زا و دشوار باشد. برای کمک به آمادگی خود و شریک زندگی شما از پزشک بخواهید که مراحل درمانی را توضیح دهد. درک این روند ممکن است به کاهش اضطراب شما کمک کند.
به دنبال پشتیبانی باشید. اگرچه این بیماری می تواند یک مسئله عمیقا شخصی باشد، با وجود این سعی کنید به منظور داشتن پشتیبانی، این مسئله را با شریک زندگی خود، اعضای نزدیک خانواده یا دوستان یا یک متخصص در میان بگذارید. بسیاری از گروه های پشتیبانی آنلاین این امکان را برای شما فراهم می کنند که در عین بحث در مورد موضوعات مربوط به ناباروری، ناشناس بودن را حفظ کنید.
ورزش کنید و رژیم غذایی سالم داشته باشید. داشتن برنامه ورزشی ملایم و روزمره و خوردن غذاهای سالم می تواند مشکلات باروری شما را کمتر کند.
گزینه های دیگر را در نظر بگیرید. روش های جایگزین مانند فرزندخواندگی، اهداکننده اسپرم یا تخمک یا حتی صرف نظر کردن از داشتن فرزند را در اسرع وقت در فرایند درمان ناباروری تعیین کنید.
