آلرژی و ایمنی شناسی بالینی
آلرژی به حیوانات خانگی نوعی واکنش به پروتئین موجود در سلول های پوستی، آب دهان یا ادرار حیوان است.این علائم شامل حساسیت فصلی نظیر عطسه و آبریزش بینی است. برخی افراد ممکن است علائم آسم نظیر خس خس و تنگی نفس را نیز تجربه کنند.در اغلب موارد، حساسیت به حیوانات خانگی در اثر قرارگرفتن در معرض پوسته های مرده ای (پرز) است که از بدن حیوانات بر روی زمین می افتد. تمام حیوانات مودار می توانند منبع آلرژی باشند اما حساسیت آن اکثراً به گربه و سگ مربوط می شود.اگر حساسیت دارید، بهترین شیوه آن است که تا حد امکان از آن دوری کنید و یا تماس خود را با آن کاهش دهید. برای تسکین علائم و کنترل آسم ممکن است استفاده از دارو یا سایر درمان ها ضرورت پیدا کند.
آشنایی با علائم آلرژی به حیوانات خانگی
- عطسه
- آبریزش بینی
- خارش، قرمزی یا آبریزش چشم
- گرفتگی بینی
- خارش بینی، سقف دهان یا گلو
- سرفه
- درد و فشار صورت
- بیدارشدن های مکرر
- تورم و کبودی زیر چشم ها
- در کودکان، مالیدن مکرر بینی به سمت بالا
چنانچه آلرژی شما به حیوان خانگی به سمت آسم برود، ممکن است به موارد زیر نیز دچار شوید:
- تنفس سخت
- درد یا گرفتگی قفسه سینه
- صدای خس خس یا سوت قابل شنیدن هنگام بازدم
- مشکل در خوابیدن به علت تنگی نفس، سرفه یا عطسه
علائم پوستی ناشی از حساسیت به حیوانات
برخی افراد دارای این مشکل خانگی ممکن است درماتیت آلرژیک را نیز تجربه کنند، این نوع درماتیت واکنش سیستم ایمنی است که موجب التهاب پوست می شود. تماس مستقیم با آن ممکن است باعث درماتیت آلرژیک و علائم و نشانه های زیر شود:
- کهیر
- اگزما
- خارش پوست
علت ایجاد حساسیت به حیوانات
آلرژی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به ماده ای خارجی نظیر گرده، قارچ یا پرز حیوانات خانگی واکنش نشان دهد.در این صورت، سیستم ایمنی بدن شما پروتئینی بنام آنتی بادی تولید می کند. این آنتی بادی ها از بدن شما در مقابل مهاجمان ناخواسته ای که ممکن است شما را بیمار کنند ،محافظت می کند. زمانی که آلرژی دارید، سیستم ایمنی بدن آنتی بادی هایی تولید می کند که آلرژن را مضر شناسایی می کنند، حتی اگر این طور نباشد.زمانی که آلرژن را استنشاق یا با آن تماس پیدا می کنید، سیستم ایمنی واکنش نشان می دهد و واکنشی التهابی در مجرای بینی یا ریه های شما ایجاد می کند. تماس منظم یا طولانی مدت با آلرژن می تواند موجب التهاب مزمن مجرای هوا شود که با آسم در ارتباط است.
سگ ها و گربه ها : آلرژن های سگ و گربه در سلول های پوستی این حیوانات (پرز) که بر زمین می ریزد، آب دهان، ادرار، عرق و همچنین موی آن ها یافت می شود. پرز مشکلی خاص است زیرا بسیار کوچک است و با کم ترین گردش هوا می تواند برای مدتی طولانی در هوا باقی بماند. همچنین به راحتی روی روکش مبلمان جمع می شوند و به لباس شما می چسبند.بزاق آنها می تواند به فرش، رختخواب، اثاثیه منزل و لباس ها بچسبد.
جوندگان و خرگوش ها : شامل موش ها، جربیل ها، همسترها و خوکچه های هندی هستند. آلرژن های حیوانات جونده معمولاً در سر، پرز، آب دهان و ادرار یافت می شوند. گردوخاک آشغال ها یا خاک اره های کف قفس می تواند به افزایش آلرژن های حیوانات جونده کمک کند.آلرژن های خرگوش در پرز، مو و بزاق موجود است . آلرژی به ندرت توسط حیوانات فاقد مو، نظیر ماهی و خزندگان، ایجاد می شود.
عوامل خطرساز در آلرژی به حیوانات خانگی
هرچند، چنانچه اعضای خانواده شما مبتلا به این بیماری یا آسم باشند، احتمال ابتلای شما به آلرژی بیشتر است.تماس با حیوانات خانگی در سنین پایین تر می تواند مانع از ابتلای شما به حساسیت شود. برخی مطالعات نشان داده اند کودکانی که در سال اول زندگی خود با سگ زندگی می کنند در مقایسه با کودکانی که در آن سن با سگ زندگی نمی کنند ممکن است مقاومت بهتری نسبت به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در دوران کودکی داشته باشند.
عوارض ناشی از حساسیت به حیوانات خانگی
عفونت های سینوس : التهاب مزمن بافت ها در مجرای بینی که ناشی از این مشکل است می تواند موجب گرفتگی حفره های توخالی متصل به مجرای بینی (سینوس ها) شود. این گرفتگی ها می تواند احتمال ایجاد عفونت های میکروبی سینوس ها، نظیر سینوزیت، را افزایش دهد.
آسم : افراد مبتلا به آسم و آلرژی اغلب در درمان علائم آسم مشکل دارند. آن ها ممکن است در معرض خطر حملات آسمی باشند که نیازمند درمان پزشکی سریع یا مراقبت های اورژانسی است. اگر حیوان خانگی ندارید اما تصمیم به نگه داری یا خرید دارید، اول مطمئن شوید که به حیوانات خانگی حساسیت ندارید.
تشخیص آلرژی به حیوانات
پزشک می تواند این بیماری را بر اساس علائم ، معاینه بینی و پرسیدن چندین سؤال تشخیص دهد. پزشک ممکن است برای مشاهده وضعیت خطوط داخل بینی شما از چراغ قوه استفاده کند. درصورتی که به حیوانات خانگی حساسیت داشته باشید، خطوط مجرای بینی شما ممکن است متورم، بی رنگ یا متمایل به آبی باشد.
تست پوستی آلرژی : پزشک برای اینکه تشخیص دهد دقیقاً به چه چیزی حساسیت دارید ممکن است از شما بخواهد تست پوستی آلرژی را انجام دهید.در این تست، مقدار بسیار کمی از عصاره خالص آلرژن از جمله عصاره هایی با پروتئین حیوانی وارد سطح پوست شما می شوند. این تزریق معمولاً روی بازو صورت انجام می گیرد، اما ممکن است روی پشت نیز انجام شود.پس از 15 دقیقه، پزشک یا پرستار نشانه های واکنش آلرژیک را روی پوست شما مشاهده می کند. به عنوان مثال، اگر به گربه حساسیت دارید، جوش هایی قرمز همراه با خارش در محل تزریق ایجاد می شود. شایع ترین عارضه جانبی این تست قرمزی و خارش پوست است که ظرف مدت 30 دقیقه از بین می رود.
آزمایش خون : در برخی موارد، تست پوستی به خاطر وجود عارضه پوستی یا تداخل با داروهایی خاص قابل انجام نیست. پزشک شما، ممکن است آزمایش خون را جایگزین آن کند. این آزمایش، خون شما را برای آنتی بادی های حساسیت زای خاص نسبت به آلرژن های مختلف، از جمله حیوانات مختلف، غربالگری می کند. این آزمایش همچنین ممکن است میزان حساسیت شما به آلرژن را نیز تعیین کند.
آشنایی با درمان آلرژی به حیوانات
اولین خط درمانی برای کنترل این آلرژی، اجتناب از آن است. زمانی که تماس خود را با آلرژن های آن به حداقل برسانید، انتظار می رود که واکنش های آلرژیک شما کمتر اتفاق بیفتد یا شدت آن کمتر باشد.قطع تماس شما با آلرژن های حیوانات خانگی اغلب سخت یا غیرممکن است.حتی اگر حیوان خانگی نداشته باشید، ممکن است ناخواسته با آلرژن های منتقله از لباس دیگران مواجه شوید.به علاوه، برای اجتناب از این بیماری ممکن است به داروهایی برای کنترل علائم نیازمند شوید.
درمان دارویی حساسیت به حیوانات خانگی
پزشک ممکن است شما را به گرفتن یکی از داروهای زیر جهت بهبود علائم حساسیت بینی هدایت کند:
- آنتی هیستامین: تولید ماده شیمیایی سیستم ایمنی که در واکنش آلرژیک فعال است را کاهش می دهد و به تسکین خارش، عطسه و آبریزش بینی کمک می کند.
- آنتی هیستامین های تجویزی که به صورت اسپری بینی استفاده می شوند عبارت اند از آزلاستین (آستلین، آستپرو) و اولوپاتادین (پاتاناز). قرص های آنتی هیستامین بدون نسخه (OTC) عبارت اند از فکسوفنادین (ضد آلرژی آلگرا)، لوراتادین (کلاریتین، آلاورت) و سیتریزین (ضد آلرژی زیرتک). شربت های آنتی هیستامین بدون نسخه نیز برای کودکان موجود است. قرص های آنتی هیستامین تجویزی، نظیر لووستیریزین (زیزال) و دسلوراتادین (کلارینکس)، از دیگر گزینه های دارویی هستند.
- کورتیکواستروئیدها: به صورت اسپری بینی هستند و می توانند التهاب مخاط بینی را کاهش و علائم حساسیت فصلی را کنترل کنند.این داروها شامل فلوتیکازون پروپیونات (مسکن ضد حساسیت زا فلوناز)، مومتازون فوروات (نازونکس)، تریامسینولون (ضد آلرژی 24 ساعته نازوکورت) و سیکلزوناید (اومناریس) هستند. کورتیکواستروئیدهای بینی دوز پایینی دارند و خطر عوارض جانبی آن ها از کورتیکواستروئیدهای دهانی بسیار کمتر است.
درمان های دیگر آلرژی به حیوانات خانگی
- با ایمونوتراپی می توانید سیستم ایمنی بدن خود را تمرین دهید تا به آلرژن ها حساسیت نداشته باشند. این کار با استفاده از یکسری تزریق آلرژن به بدن انجام می شود که ایمونوتراپی نام دارد.پزشک یک تا دو هفته شما را در معرض دوز بسیار کم آلرژن قرار می دهد، که در اینجا، منظور پروتئین حیوانی است که باعث واکنش های آلرژیک می شود. این دوز به تدریج، در طول یک دوره چهار تا شش ماهه، افزایش پیدا می کند.تزریق های نگه دارنده باید هر چهار هفته یک بار برای 3 تا 5 سال انجام شود. ایمونوتراپی معمولاً زمانی انجام می شود که سایر درمان های ساده رضایت بخش نبوده اند.
- برای شست و شوی بینی می توانید از قوری نتی (neti pot) یا آبفشان هایی با طراحی مخصوص استفاده کنید و با آب نمک آماده (سالین) سینوس خود را شست وشو دهید.
اگر محلول سالین را خودتان آماده می کنید، از آبی استفاده کنید که عاری از آلودگی ( استریل، جوشانده و سرد شده) باشد و یا با استفاده از فیلترهایی با سایز مطلق 1 میکرون یا کوچک تر تصفیه شده باشد. این وسایل را پس از هر بار استفاده حتماً با آب پاکیزه بشویید و در هوای آزاد قرار دهید تا خشک شود.
درمان خانگی آلرژی به حیوانات
اجتناب از تماس با آنها بهترین درمان است. این درمان برای خیلی از افراد خوشایند نیست زیرا اعضای خانواده آن ها اغلب دل بستگی زیادی به حیوانات خانگی خود دارند. با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید آیا کاهش ارتباط به جای پیداکردن منزلی جدید برای آن ها می تواند برای کنترل آلرژی شما کافی باشد یا خیر.
خانه ای جدید برای حیوانات خانگی خود پیدا کنید : علائم با پیداکردن خانه ای جدید برای حیوان خانگی به سرعت از بین نمی رود. حتی پس از تمیز کردن کامل خانه نیز، سطح قابل توجهی از آلرژن ها برای چندین هفته تا ماه در خانه شما باقی می ماند. مراحل زیر به شما کمک می کند تا سطح آلرژن را در خانه ای که به تازگی از وجود حیوانات پاک شده است کاهش دهید.
- تمیز کنید: از کسی که به آن آلرژی ندارد بخواهید تمام خانه شما را تمیز کند، تمام سقف و دیوارها را نیز به طور کامل بشوید.
- در صورت امکان، روکش مبلمان را تعویض کنید زیرا تمیز کردن ، تمام آلرژن ها را از روی روکش ها برطرف نمی کند. روکش مبلمان اتاق خواب را به قسمت دیگری از خانه انتقال دهید.
- رختخواب خود را عوض کنید. ملحفه ها، پتو و سایر روکش های تخت را عوض کنید زیرا به سختی می توان آلرژن های حیوانات خانگی را با شستن به طور کامل از بین برد. بالش های تخت را عوض کنید. اگر نمی توانید تشک و فنرهای تشک را عوض کنید، آن ها را در پوشش بازدارنده آلرژن قرار دهید.
- از فیلترهای با کارایی بالا استفاده کنید. استفاده از فیلترهای هپا (HEPA) برای هواکش می تواند آلرژن های موجود در هوا را محبوس کند و کیسه های خلأ هپا نیز می توانند میزان پرز های پخش شده در اثر تمیزکاری شما را کاهش دهند. تصفیه کننده های هپا همچنین می توانند آلرژن های هوابرد را نیز کاهش دهند.
راهکارهای کاهش میزان آلرژن در خانه
- حیوان خانگی خود را به طور مرتب حمام کنید. از یکی از دوستان یا اعضای خانواده که حساسیت ندارد بخواهید تا حیوان شما را به صورت هفتگی حمام ببرد.
- منطقه ای بدون حیوان خانگی درست کنید. برخی از اتاق های خانه، مثلا اتاق خواب خود را عاری از حیوانات خانگی کنید تا میزان سطح آلرژن در این اتاق ها کاهش یابد.
- روکش مبلمان و فرش هایی که پرز آنها را به خود جذب می کنند عوض کنید. در صورت امکان، کف پوش دیواربه دیوار را با کاشی، چوب، کف پوش لینولئوم یا ونیل تعویض کنید تا به راحتی آلرژن ها را به خود جذب نکنند. سایر اثاثیه و مبلمان جذب کننده آلرژن، نظیر روکش مبلمان وپرده ها را نیز در نظر بگیرید.
- درخواست کمک کنید. وقتی زمان تمیز کردن لانه یا قفس می رسد، از دوستان یا اعضای خانواده خود که آلرژی ندارند بخواهید تا این کار را انجام دهند.
- از فیلترهای با کارایی بالا استفاده کنید. فیلترهای هواکش و هپا می توانند به کاهش آلرژن های هوابرد آن کمک کنند.
- حیوان خانگی خود را بیرون از خانه نگه دارید.اگر حیوان شما بتواند به راحتی بیرون از خانه زندگی کند، می توانید میزان آلرژن موجود در خانه را کاهش دهید. این راه حل برای برخی حیوانات خانگی یا در برخی شرایط خاص آب و هوایی مناسب نیست.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
برخی علائم و نشانه های این بیماری، نظیر آبریزش بینی یا عطسه، مانند علائم سرماخوردگی ساده است.گاهی اوقات تشخیص اینکه شما سرماخورده اید یا حساسیت دارید کار دشواری است.چنانچه علائم بیش از دو هفته باقی بمانند، ممکن است آلرژی داشته باشید.درصورتی که علائم و نشانه های شما شدید باشند مثلا گرفتگی کامل مجرای بینی، به سختی به خواب رفتن یا خس خس با پزشک خود تماس بگیرید. درصورتی که خس خس یا تنگی نفس شما به سرعت بدتر شود یا با حداقل فعالیت دچار تنگی نفس شدید به دنبال مراقبت های اورژانسی باشید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر دچار آبریزش بینی، عطسه، تنگی نفس یا سایر علائم مرتبط با آلرژی شده اید، باید به پزشک مراجعه کنید. از آنجائی که ملاقات ها معمولاً کوتاه هستند و اغلب مسائل زیادی برای مطرح کردن وجود دارد، بهتر است خود را برای ملاقات با پزشک آماده کنید.
کارهایی که می توانید انجام دهید
- هرگونه علائمی دارید، حتی مواردی که ممکن است ربطی به علائم آلرژی نداشته باشند، بنویسید.
- سابقه خانوادگی خود در خصوص حساسیت و آسم را بنویسید.
- لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی خود درست کنید.
- در مورد قطع دارو از پزشک سؤال کنید، مثلا آنتی هیستامین هایی که ممکن است نتیجه تست پوستی آلرژی را تغییر دهند.
با آماده سازی لیستی از سؤالات می توانید وقت بیشتری به سوالات مهم اختصاص دهید.
- علت اصلی علائم و نشانه های من چیست؟
- آیا علل احتمالی دیگری نیز وجود دارد؟
- آیا به تست خاصی نیاز دارم؟
- بهترین درمان چیست؟
- مشکلات سلامتی دیگری نیز دارم. چطور می توانم این مشکلات را با هم به بهترین شکل مدیریت کنم؟
- اگر به حیوانات خانگی حساسیت داشته باشم ، می توانم حیوانم را نگه دارم؟
- برای کاهش علائم چه تغییراتی باید در خانه اعمال کنم؟
- آیا داروهایی که برایم تجویز می کنید جایگزین کلی دارند؟
سوالاتی که پزشک ممکن است از شما بپرسد
پزشک احتمالاً سؤال های زیادی از شما می پرسد.آمادگی برای پاسخ دادن به این سؤالات می تواند زمان را برای نکات دیگری که مایلید زمان بیشتری روی آن ها صرف کنید ذخیره کند.
- اولین بار کی به این علائم دچار شدید؟
- آیا این علائم در برخی اوقات از روز بدتر می شوند؟
- آیا این علائم در اتاق خواب یا سایر اتاق های خانه بدتر می شوند؟
- آیا حیوانات خانگی دارید و آیا این آنها را به داخل اتاق های خواب می روند؟
- از چه نوع شیوه های خودمراقبتی استفاده کرده اید و آیا مفید واقع شده اند؟
در صورت داشتن آسم
اگر سابقه آسم دارید و در درمان آن مشکل دارید، پزشک ممکن است در خصوص احتمال حساسیت با شما صحبت کند. اگرچه آلرژی عامل کمک کننده به ایجاد آسم است، اما تأثیر آن بر آسم همیشه مشخص نیست.تأثیر حساسیت به گرده ممکن است مشخص و واضح باشد. به عنوان مثال، ممکن است در مدت کوتاهی در تابستان نتوانید آسم خود را به خوبی مدیریت کنید.از طرف دیگر، این نوع مشکل ممکن است به دلیل حیوانی باشد که در تمام طول سال در معرض ارتباط با او هستید. حتی اگر حیوان خانگی ندارید، ممکن است در خانه سایر افراد یا از راه انتقال از لباس دیگران در سر کار یا مدرسه در معرض آلرژن ها قرار گیرید. بنابراین، ممکن است آلرژی را عامل احتمالی بدتر شدن آسم خود تشخیص ندهید، حال آنکه در حقیقت ممکن است اولین دلیل باشد. اگر شک دارید که ممکن است به حیوانات خانگی آلرژی پیدا کرده باشید، برای کاهش قرارگیری در معرض آن ها اقدام کنید. حیوانات را خارج از اتاق خواب و دور از مبلمان نگه دارید و دستان خود را بلافاصله پس از تماس با آن ها بشویید.
