دکتر مصطفی حیدری

سلام اقای دکتر برای پدرم بهتون پیام دادم و شما گفتین که وسواس دارم.. میخواستم راهنماییم کنید.

سلام اقای دکتر دختری هستم ۲۶ ساله. پدرم اخلاقهای خاصی دارد که میخواستم با شما درمیان بگذارم.. تا شما کمکم کنید که چه رفتاری در برابر ایشان داشته باشم که به نفع هر دویمان باشد.. پدرم الان ۵۷ سال دارن و من بخوان از خیلی قبل تر بگم.. من یادمه پنج سال داشتم که با شور و شوق چیزی را برای پدرم تعریف میکردم ولی ایشان همه اش حواسش ب تلوزیون بود.. بعدها که یازده ساله شده بودم میدیدم گاهی اوقات با مادرم که خسته ی کار روز و تر و خشک کردن ما بود لجبازی میکرد و تا نصف شب پای تلوزیون بود.. همیشه شوخ طبع بود و همه چیز را به شوخی میگرفت و وقتی از او میخواستیم شبیه بزرگترها رفتار کند خودش را به کوچه ی علی چپ میزند.. حالا که به این سن رسیده ام واقعا تحمل برخی رفتارهایش برایم ناممکن شده و ارزوی مرگش را میکنم خدای ناکرده.. پدرم وقتی چیزی را برایش میگوییم حواسش بما نیست.. اصلا با چیزهایی که ما و همه ی مردم را میخنداند خنده اش نمیگیرد.. چیزهایی که برای ما و حتی برادر ۱۸ ساله ام مهم است انگار برای او اهمیتی ندارد.. خودش و خانواده اش را از دیگران پایین تر میبیند و مثلا در صف عابر بانک مدام میگوید زودباشید پشت سرمان هستند و انگار استرس میگیرد و اصلا شبیه یک مرد و حتی یک پسر بچه ی پنج ساله رفتار نمیکند.. مثلا گیر میدهد به چیزهای مختلف و اصلا موقعیت و شرایط را درک نمیکند وقتی برایم خواستگار می اید تمام استرس من و مادرم این است که پدرم چه میخواهد بگوید و او همیشه احمقانه ترین حرفها را میزند.. نصیحت پذیر که خب در سنی نیست که نصیحت قبول کند.. اما مثلا اگر درحال غذا خوردن باشد و از او بخواهیم درب شیشه ای که زورمان نمیرسد را باز کند از ما میپرسد قاشقم را کجا بگذارم!! و نمیتواند این مسئله را حل کند که اول قاشق را بر زمین گذاشته و بعد درب شیشه را باز کند! .. مدام بهمان چسبیده و بوسمان میکند و میگوید دوستتان دارم ولی همه مان میگوییم انقدر تکرار نکن حالمان را بهم زدی! ولی او انگار متوجه نیست.. میخواهد خوشحالمان کند ولی تا اولین جمله را میگوید اتش میگیریم.. اصلا تا حرف میزند بهم میریزیم.. هر کسی در دنیا حتی با یک کلمه میتواند حال دیگری را خوب کند اما پدرم نمیتواند.. و انگار یاد نگرفته و دقیقا برعکس ان کاری را که باید انجام میدهد.. اصلا طوری رفتار میکند که ما احساس کردیم برایش اهمیت نداریم و او فقط ب خودش فکر میکند و همه ی رفتارهایش خودخواهانه است.. حتی سلام کردن با او برایم مشکل شده.. انگار از شیاره ی دیگری امده که حتی چشمانش را نمیتوانم بخوانم.. مادرم میگوید هر چه باشد بهتر از یک مرد معتاد است و اینجوری خود را آرام میکند اما من نمیتوانم.. پولهایمان را راحت خرج میکند و اصلا مقتصد نیست و اصلا برایش مهم نیست که من خودم شهریه ی دانشگاه را پرداخت میکنم و حتی نمیپرسد پول کم نداری؟ یا اگر مریض شوم نمیگوید دکتر لازم ندارد.. انگار عقلش به این چیزها نمیرسد.. و همیشه تقصیر کاره خود را گردن دیگران می اندازد و مثلا میگوید چون دخترت هولم کرد این اتفاق افتاد و دیگر رفتارهایش برایمان مسخره شده و داریم از او فاصله میگیریم چون در کنارش بهمان خوش نمیگذرد.. برادرم با این سن کم ما را برد گردش و پدرم بجای تشویق کردن مدام گفت اینجا جای خوبی نیست انگار اصلا حواسش نیست که برادرم در این سن باید تشویق شود تا با اراده و با اعتماد بنفس شود برای زندگی اینده اش.. ما چ کنیم.. او خودش معتقد است خیلی خوب است!

سلام آقای دکتر.ببخشید بورمو هستم قبلا خدمتتون رسیدم.قرار بود بیام خدمتتون که با این وضعیت نمیشد.دفعه آخر که اومدم داروهایی که دادید.دپرکسین ۷۵ صبح یک عدد و غروب نصف.تازادپ ۷/۵یک عدد شب.کلونازپام یک میلی گرم نصف هرشب.دکترجان با مصرف این داروها نسبت به دفعات قبل بهترم بعضی وقتا مثلا میشه که دو سه روزی علائم استرس جوری که بدنم یخ کنه و نفسم سخت بیادو دارم ولی باز خوب میشه.دکتر من چند ماهه دارو رو استفاده میکنم همینا رو باید ادامه بدم با همین دوز یک راهنمایی میفرمایید.اگر راه ارتباطی دیگه ایی هست چون تلفن مطب هم جوابگو نیستید

با سلام.من مدت ۴۲ روز با تجویز روانپزشک به خاطر افسردگی و وسواس فکری همراه با کم خوابی شبانه از قرصهای ونلافاکسین و فلووکسامین استفاده کردم (چهار هفته اول ونلافاکسین ۳۷.۵ و فلووکسامین ۵۰) و (دوازده روز بعد رو ونلافاکسین ۷۰ و فلووکسامین ۱۰۰) میخوردم که جواب نگرفتم و خودم بدون اینکه با پزشک در میان بذارم قطع کردم.پنج روزه که قطع کردم ولی علایم قطع خیلی زیادی دارم.مثل حالت سرگیجه،سردرد،حساسیت به نور و صدا،حالت گزگز شدن،حالتی شبیه برق گرفتگی و شوک ناگهانی که با حرکت دادن چشمها بیشتر میشه...این علایم چند روز طول میکشه تموم بشه ؟؟؟خیلی نگرانم
البته یکی از علتهایی که من تصمیم به قطع داروی افسردگی گرفتم (علاوه بر تاثیر مثبت نداشتن ) مشکل درد شانه چپم هست که دکتر تشخیص آرتروز رو دادن و به خاطر آرتروز روزانه ۵ تا قرص و کپسول که بیشتر گیاهی هستن تجویز کردن و واقعا دیگه توان خوردن داروی اعصاب که هیچ علامت مثبتی برام نداشت رو نداشتم
واقعا ممنون میشم جواب من رو بدین.این علائم برطرف میشن؟؟؟خیلی نگرانم
با تشکر

پسر بیست ساله ای هستم که دندون قروچه شبانه دارم یکی دوسال. اضطراب زیادی بخاطر امتحانات و دانشگاه دارم و در کل زود مضطرب میشم. میخوام بدونم برای رفع دندان قروچه چه قرص یا اقدامی لازم هست?