کم صبر بودن همسر و تندخویی

با سلام و عرض ادب خدمت شما و همکارانتان همسرم دارای 35 سال سن هستش-شهریور93 عقد و خرداد سال94 ازدواج کردیم عروسیمون به دلیل فوت 7 عزیز حدود 3بار به تاخیر افتاد در این حین فشارهای عصبی زیادی متحمل من و همسرم بود به ویژه من چون از زمان عقد به اجبار همسرم کارم رو کنار گذاشتم و زمان خرید جهیزیه بیکار بودم و درکل برای خرید تک تک وسایل خونمون با هم بحث داشتیم حتی برای خرید کت و شلوار دامادی-خلاصه با کوچکترین حرف دعوا راه می انداخت فحاشی میکرد و هروسیله ای رو که دم دست داشت پرتاب میکرد -حتی باورتون نمیشه روز عروسیمون به دلیل چاپ تخت شاسی با هم بحثمون شد.من همیشه از بچگی صبور و سنگ صبور خانواده و دوستان بودن-ولی الان درمونده درموندم-الانم که حدود 2 سال و خورده ای از ازدواجمون میگذره اوضاع بدتر شده همیشه توقع داره دیگران براش کار انجام بدن و اصلا کارهای خودش رو نمیبینه-منم یکسری مشکلات دارم ، گل بی عیب نیستم .مثلا از یکی از اخلاقهای من که به شدت باهاش مشکل داره اینه که وقتی جایی میریم من نمیتونم بنشینم و دوست دارم کاری انجام بدم و فعالیت داشته باشم.ایشون نظرشون اینه که با این کار خودمو خارو ذلیل و کوچیک میکنم یا زمانی که به دیگران کمک میکنم به شدت مخالفت میکنه-از بعد ازدواج بسیار مصر بود که بچه دار بشیم اولش که میگفت سنم داره میره بالا منم میگفتم تازه عروسی کردیم و بزار یکم جا بگیریم.بعدشم میگفت پدرو مادرم ارزو دارند-نمیدونم هزار تا بهونه و حتی میگه من خونه دارم پس همچی حله و باید بچه دار بشیم-میگم به اینده بچه فکر کردی میگه آره ولی متاسفانه الان بیکاره-ایشون در محل کارشون با برادرشون شریک بودند و سریکسری مسائلی جدا شدند و همسرم الان حدود 3ماه است که بیکار در منزل هستند و فقط سرویس مدرسه میبرند-البته من بهشون انرزی میدم و این فکر منفی که بخواد فکر کنه بیکاره رو از سرش بیرون میکنم و خودمم دائما دنبال مغازه و کار بودم برای ایشون-ولی متاسفانه ترس از اجاره و ریسک اجازه هیچ کاری رو بهش نمیده-در کل که اوضاع خوب نیست جدیدا هم سرکوچکترین مسائل مثلا چرا غذا زیاد میپزی ؟ چرا مرخصی از سرکارت میگیری(الان شاغلم) چرا چایی زیاد دم میکنی؟ بحثمون میشه اونم بصورت فجیع به طوری که کتک، فحاشی تهدید ، شکوندن وسایل خونه و ... براش عادی شده(در این شرایط ساکت باشم یه جور جواب میده جوابش رو بدم به نحوی دیگر) خیلی اوضاع بده حالم بده نمیدونم چکار کنم -توی رانندگی دائما طلبکاره و فحشهای بد میده-اصلا خانوادشون اینجوری نیستن و صبور هستند. مثلا دیشب داشتیم در مورد بچه دار شدن صحبت میکردیم ، بهشون میگم کارمون مشخص نیست ، صحبت درمورد یه انسانه میگه بچه دار بشیم من انگیزه پیدا میکنم برم دنبال کار-میگم پس این سه ماه چی میگه حماقت کردم نرفتم-اخرشم با اخم و ناراحتی خوابیدیم-همش توی خونه به وسایل خونه گیر میده از صبح تا شب مثل خانمها داره توی خونه کار میکنه نمیدونم و توی همه کارای خونه خداییش روبگم کمک میکنه و بعدش منت میزاره و دائما داره تبدیل میشه به دخالت -خیلی مغرور و از خود راضی به حدی که در همه چی اولش خودش و بعد دیگران.هر روز که میگذره نسبت بهش غریبه تر میشم -نه میتونم باهاش حرف بزنم و نه درد دل -حتی نمیتونم بهش بگم جایی از بدنم درد میکنه چون بلافاصله شروع میکنه به غر زدن و من پشیمون مییشمدر کل هر روز بحث داریم تا این حد که اتوبوس دیر میاد داد میزنه و .... سعی کردم بصورت خلاصه بگم -بایت طولانی شدن صحبتهام عذرخواهی میکنم. ممنون میشم راهنمایی بفرمایید که با خانواده صحبت کنم(اول کدوم خانواده) پیش مشاور برم و ... به هرحال مستاصلم ممنون از شما قبلا از همکاری و همیاری شما کمال تشکر و امتنان را دارم.